Opinia na temat książki Jak oddech

Niby znałam tę historię, bo czytałam ją jeszcze w pierwszym wydaniu, ale zrobiła na mnie tak samo duże wrażenie jak za pierwszym razem. Zimowa, nieświąteczna, smutna, ale i momentami słodka, idealnie wyważona jak korzenne pierniki z lukrem.

Ogromnie mi się podobała, przez tą prawdziwość, realność, nawet wręcz przyziemność. Przez ogrom emocji, przez to, że chwyta za serce i nie puszcza do ostatniej strony. Bohaterowie to ludzie z charakterem, z wadami i zaletami, z trudnościami, przeszłością, ale i otwartym sercem. Nie ma możliwości nie kibicować Hani i Leo w dążeniu do tych chwil szczęścia, chociaż los nie bywa dla nich łaskawy. Chociaż jest to powieść smutna, to napisana została tak lekko i z wielkim wyczuciem, że nie przygnębia czy przytłacza.

Dla mnie to chyba jedna z lepszych obyczajowych książek tego roku. Przeczytajcie, choćby i nawet w lipcu, jeśli nie zdążycie w te święta, bo jest warta każdej minuty przy niej spędzonej. Polecam.