Toxyczne Dziewczyny

Na szkołę dla dziewcząt na wyspie nałożono kwarantannę. Tox pogrążył to miejsce, najpierw zaczęli umierać nauczyciele, potem młode dziewczyny zaczęły się zmieniać. Zostają odcięte od świata, a wyspa zaczyna się zmieniać, dziewczyny znikać, a racje żywnościowe przychodzą coraz mniejsze.
Wykonanie całości nie ukrywam jest bardzo dobre, najpierw zagadka, opisy zmian dziewcząt, paranoja strachu, pogodzenie się z losem, walka ze zmianami. Świat na wyspie zdaje się nierealny, a my wiedząc, że obok niego jest normalne życie jeszcze bardziej zastanawiamy się – dlaczego zostawione są same i czy aby na pewno?
Hetty, Byatt oraz Reese bohaterki całości próbują przetrwać i to w różny sposób, każda inaczej się zachowuje, każda traci w pewien sposób odruchy ludzkie, walka o przetrwanie zmaga się z przyjaźnią, przywiązaniem, uczuciami, narracja dziewcząt jeszcze to potęguje. Dodatkowo mamy też i inne postaci, które postępują irracjonalnie, zagadkowo zmagając się z przerażająca niemocą, ale też i wiedzą, co się tutaj dzieje. Mroczny klimat znakomicie oddany, wyjście poza szkołę, odkrywanie prawdy – i końcówka, która tak naprawdę coś wyjaśnia, ale niczego nie kończy. Książka poza schematem, trzeba się wgryź, zrozumieć, odczuć, a potem zastanowić, co ja bym zrobiła na ich miejscu.

Opinia przedpremierowa dzięki Wydawnictwu Niezwykłe i grupie Fantastyka na Luzie.

Zastanawialiście się kiedyś co by było, gdyby świat wciąż naturalnie ewoluowałby, popychany do przodu niewidzialną siłą? Czy myślicie, że takie zmiany byłyby dobre?

Dziewczyny z Wyspy Raxter zmagają się z tajemniczą chorobą, która zmienia ich ciała. Zmiany są bolesne i też mogą być śmiertelne. Tox zbiera swe żniwa, a one walczą o przerwanie poddane kwarantannie. Co jakiś czas wojsko przesyła im jedzenie i tylko wyznaczone osoby mogą po nie wychodzić poza teren objęty kwarantanną. Ale nie tylko dziewczyny cierpią na tę chorobę, lecz również fauna i flora.

W książkę razem z Hatty i Byatt poznajemy tajemnicę nieznanej choroby. Nie znajdziecie może spektakularnych walk, czy też namacalnego WROGA, z którym dziewczyny będą musiały walczyć. Niee.

Toxyczne Dziewczyny to opowieść o zmaganiu się z samym sobą. Pokazuje jak się zmienia kompas moralny ludzi, gdy są postawieni w podbramkowej sytuacji.

Książkę czyta się bardzo szybko. Gdyby nie natłok obowiązków, przeczytałabym ją w ciągu jednego dnia.
Świat przedstawiony jest realistyczny, ciekawy i niebezpieczny. Podobało mi się to w jaki sposób Tox zmieniał otoczenie, jak wpływał na wszystko co znajdowało się w jego obrębie.
Bohaterki są bardzo ciekawe i wzbudzają sympatię czytelnika.
Romans, który jest delikatnie zarysowany, jest bardzo wiarygodny. W żadnym aspekcie nie razi, nie denerwuje, jest po p...

Trzy dziewczyny i Tox.

Hetty, Reese i Byaat mieszkają na wyspie Raxter, od kilku miesięcy objętej kwarantanną. Wszystko przez Tox, który zdeformował ich ciała i sprawił, że muszą one walczyć o wszystko. O jedzenie, ubrania, dostęp do artykułów higienicznych... A przede wszystkim o życie.

Po przeczytaniu tej książki mam bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony książka bardzo mi się podobała, z drugiej jednak zakończenie pozostawiło jakiś zgrzyt, którego nie sposób nazwać. Na uwagę zasługują opisy, nieraz bardzo obrzydliwe tego, w jaki sposób ciała dziewcząt się zmieniły. Momentami podczas lektury miałam odruch wymiotny, nie chciałam tego czytać, ale ciekawość nie dawała mi spokoju. Poza tym jednak powieść na początku była bardzo powolna, a potem nagle akcja zaczęła szybciej biec, nie dając nam czasu na oddech. Ta nierówność była bardzo widoczna.
Poza tym jednak podobała mi się sama prezentacja postaci, które wydawały się mi naprawdę oryginalne. Mogę polecić tą książkę serdecznie, jednak nie nastawiajcie się na za dużo, bo możecie się nieco rozczarować.