Tylko niewinni recenzja

W ostatnim czasie powieści Abbott mnie nieustannie rozczarowują. Nic dziwnego, że wydawnictwo zburzyło chronologię i zabrało się za publikację jej nowszych książek. Pierwsza część to nudna i przewidywalna historyjka, którą zdecydowanie można sobie odpuścić.

Znany multimilioner i filantrop zostaje znaleziony martwy w swoim łóżku. Wygląda na to, że zabójstwa dokonała z wyjątkową precyzją kobieta. Zagłębiając się w śledztwo, Tom Douglas odkrywa, że mimo nieskazitelnej opinii denata, ten miał mnóstwo wrogów. Wkrótce na jaw wychodzi, że zaginęła prostytutka, która była pod opieką fundacji zmarłego bogacza. Policja bada ten trop, jednak ślady prowadzą donikąd.

Wgłębiając się w historię, szybko odkrywamy jak wielkim degeneratem była ofiara. Poznajemy jego dwie żonki: jedna uchodzi za wredną pindę, polującą na fortunę, a druga za świętoszkę. To właśnie druga żonka jest wysunięta na pierwszy plan.
Pewnie autorka chciała wzbudzić w nas współczucie dla lady Laury, ale mnie jedynie irytowała. Księżniczka, naiwniaczka i wyjątkowa idiotka, kreowana na dobrotliwą ofiarę losu. Nie kupiłam jej kłamstw i wymówek, zaś Tom Douglas strzelający za nią maślanymi oczami, tylko się ośmieszał z tym swoim żenującym śledztwem.

Powieść jest mocno kiczowata, brutalna i do bólu przewidywalna. Przez większą część lektury drzemałam, albo się wkurzałam. Łudziłam się, że może zakończenie to zmieni, liczyłam na cud, który się nie pojawił. Jestem mocno rozczarowana. To najgorsza powieść autorki, a tych w swoim dorobku jej nie brakuje. Nie polecam!