Księga zaginionych opowieści cz. 2 recenzja

Pierwszą rzeczą, od jakiej muszę zacząć niniejszą recenzję jest to, iż mamy tu do czynienia z czymś na wzór naukowej rozprawy na temat dziejów tej niezwykłej, fantastycznej krainy z twórczości Tolkiena. Rozprawy, którą wypełniają fakty i ciekawostki zaczerpnięte z notatek i zapisków J.R.R. Tolkiena, które zebrał w całość jego syn - Christopher, jak i następnie wydał. Jednakże obok owych faktów, interpretacji i analiz znajdziemy tu również kilka barwnych, fabularnych historii o losach poszczególnych bohaterów, co w piękny sposób sprawia, że możemy cieszyć się tu również wielką, znakomitą, intrygującą przygodą.

I tak też nawiązując do owej, fabularnej odsłony tej książki, mamy tu przyjemność poznać m.in. fascynującą opowieść o miłości elfki Lúthien Tinúviel do śmiertelnika Edaina Berena...; kolejno możemy odkryć porywającą historię Turambara i strzegącego skarbu smoka - Glorunda, którą znaczy przygoda, rozmach i piękna, klimatyczna gawęda...; dalej dane jest nam ujrzeć oczyma wyobraźni dramatyczny los miasta Gondolin, które zniszczyła armia Morgotha...; czy też wreszcie możemy cieszyć się piękną, poetycką i niezwykle barwną relacją o życiu i dokonaniach elfiego poety - Eriola... To oczywiście tylko kilka z historii i wątków, jakie zostały przedstawione w tej książce.

Fabuła i wiedza - to właśnie połączenie tych dwóch kwestii decyduje o jakości, wielkości i pięknie tej pozycji. Z jednej strony mamy wspominane powyżej i jeszcze więcej barwnych opowieści, które nas bawią, emocjonują, zachwycają pisarskim kunsztem i nieograniczoną wyobraźnią J.R.R. Tolkiena. Z drugiej strony są zaś komentarze, wtrącenia, wyjaśnienia i najbardziej oczywiste interpretacje tych historii, za które odpowiada już Christopher Tolkien. I tak też mamy tu dwa w jednym, czyli fantasy najwyższych lotów oraz encyklopedyczną wiedzę.

Z pewnością właściwym krokiem wydaje się to, by sięgnąć po tę książkę będąc już po lekturze pierwszej części tego cyklu. Przede wszystkim wynika to z tego faktu, iż zawarte tu przypowieści nierzadko nawiązują do tych historii, zdarzeń i bohaterów, których losy poznaliśmy w pierwszym tomie. Po drugie pozycja ta stanowi swoistą kontynuację tamtej książki - tak na fabularnym, jak i naukowym polu, wobec czego znacznie łatwiej jest nam odnaleźć się w tej relacji będąc w posiadaniu wiedzy zawartej w pierwszej części.

Trudnym jest określenie lektury tej książki pod względem tego, czy jest ona wymagającą, czy też nie. Jak doskonale wiemy, twórczość Tolkiena nigdy nie należała do najprostszej, ale dzięki temu była i wciąż jest ona niedoścignionym wzorem dla współczesnych twórców literackiego fantasy. I tak też jest i w przypadku tego tytułu, gdzie mamy piękną, ale też i wymagającą opowieść o Śródziemiu. Do tego dochodzą naukowe fragmenty i komentarze, które czasami wiele wyjaśniają - to fakt, ale nierzadko też i spowalniają naszą lekturę. I powiem tak - dla miłośników i fanów twórczości Tolkiena nie będzie to kłopotem, zaś dla nieco mniej zaangażowanych czytelników, może być małą przeszkodą...

Wszystko to jednakże traci na znaczeniu – znajomość pierwszego tomu, łatwość bądź trudność w odnalezieniu się w tej relacji, itd…, wobec możliwości cieszenia się kolejnym spotkaniem z twórczością J.R.R. Tolkiena – zawsze i niezmiennie wspaniałą, odważną, wyprzedzającą epokę w jakiej pisał oraz piękną na polu rozmachu, fabularnej złożoności, niepowtarzalnego języka. I tak naprawdę właśnie po to sięgamy po tę książkę i po to też sięgniemy po kolejne odsłony tego cyklu.

„Księga Zaginionych Opowieści. Część 2”, to rzecz wspaniała, wybitna, zasługująca na docenienie. Znajdziemy w niej przygodę, wielkie emocje, wspaniałą rozrywkę oraz rzetelną analizę twórczości R.J.J. Tolkiena, dokonaną przed syna tego wybitnego pisarza. Dlatego też z jak największym przekonaniem zachęcam was do sięgnięcia po tę pięknie wydaną książkę, jak i również po kolejne odsłony tej serii, których jest przed nami na szczęście jeszcze bardzo wiele. Polecam.