Pani Jeziora recenzja

Z "Wiedźminem" miałam tak, że jak zaczęłam czytać pierwszy tom opowiadań to od razu przeczytałam całą serię. Książka, po książce. I przyznam, że z tą częścią męczyłam się najdłużej. Odniosłam wrażenie, że z każdym tomem było coraz gorzej. "Krew elfów" mnie zachwyciła, podobnie "Miecz przeznaczenia" i "Ostatnie życzenie". Sapkowski jakby gdzieś w połowie pisania losów Geralta się pogubił i niespecjalnie wiedział jak dalej poprowadzić akcję.
Natłok postaci kobiecych, z którymi Geralt zawsze musiał spółkować. Mnie naprawdę drażniło. Okey, wiem, że związek Yen i jego nie opiera się na wierności i lojalności, ale kurde non stop z każdą postacią kobiecą jaka tylko się napatoczy?! To była przesada.

Ciri, która też się błąkała z jakąś grupą przybłęd. Już pominę jej wątek miłosny. Serio, Sapkowski mogłeś ją połączyć jeszcze może z Triss! Bleh, okropność. Na marginesie dla mnie prywatnie Ciri to postać, która nie powinna być z nikim  miłośnie połączona. Taki wolny duch. 

Ach, no i w reszcie zakończenie było rozczarowujące. I to bardzo. Moim zdaniem autor poszedł naprawdę na łatwiznę. Nie czegoś takiego się spodziewałam zaczynając tą serię.

Zawiodłam się na zakończeniu tak dobrej, co by nie mówiąc serii.