Traktat o łuskaniu fasoli recenzja

Poruszająca, niezwykle piękna, przepełniona życiową mądrością powieść w stylu gawędziarskim. Długo się do niej zbierałam, zachęcana przez wielu, ale odkładałam to spotkanie bojąc się, że się rozczaruje. Nie rozczarowałam się! Książkę czytałam urywanymi fragmentami, bo ją się smakuje, każde zdanie brzmi niemal jak poezja. Na pozór treść prosta, ale gęstość znaczeń może przytłaczać.

Mnóstwo tu nie tylko wspomnień, obserwacji, ale i fragmentów, które mają charakter "mądrości życiowych" i to powtarzanych na różne sposoby z niewielkimi zmianami. Oto starszy człowiek albo swoimi ustami, albo wkładając to w usta bohaterów swoich wspomnień stara się nam przekazać jakaś prawdę o życiu, o ludziach, o przemijaniu, o cierpieniu, o tęsknocie za przeszłością, za bliskimi, którzy odeszli, prawdę o uczciwości w trudnych czasach, o rozwijaniu swoje pasji i o tym jak trudno jest żyć gdy człowiek potem zostanie jej pozbawiony. Całe strony takich wynurzeń sprawiają, że warto się nad nimi zatrzymać, pochylać, albo do nich wracać. Kto wie, może gdy za lat x wrócę do tej książki to na nowo ją odkryję? Przeszywa duszę na wskroś, wyzwala spektrum emocji. I tak zwykła, prozaiczna czynność, staje się przedmiotem ogromnej, niezwyczajnej refleksji życiowej.
"
Może jednak coś z nas wyciągnęli. Wie pan, jak to jest na takim przesłuchaniu. Nie chce się czegoś powiedzieć, a nawet nie wie się, że się powiedziało. Nie ma się do czego przyznać, a między słowami człowiek się przyzna. A w ogóle na takich przesłuchaniach ważniejsze jest, o co pana pytają, a nie co pan odpowie. W pytaniach jest odpowiedź, jaką chcą usłyszeć. W pytaniach przyznaje się pan do winy, gdy się nawet nie czuje pan winny. Czy odpowie pan, że pan nie pamięta, czy niechby pan milczał, przyznaje się pan. Milczeniem tym bardziej, bo jeszcze potwierdza pan swoją winę. W człowieku jest winy na wszystkie możliwe pytania. I nawet takie, których nikt dotąd nie zadał i może nigdy nie zada. Bo czymże jest człowiek, jeśli nie pytaniem o winę? "

Uważam, że z twórczością pana Myśliwskiego powinien mieć do czynienia każdy choć raz w życiu. Oczarowuje, wciąga, uczy, budzi do refleksji!
Tego się nie zapomina.