Łowcy między światłem a cieniem recenzja

Wyobraźcie sobie niewielkie amerykańskie miasteczko, gdzie dotychczasową sielską atmosferę burzą niepokojące zdarzenia. Gdzie miejscowa społeczność staje się świadkiem okrutnych morderstw na niewinnych kobietach, a sprawca, mimo różnych teorii wciąż zdaje się być nieuchwytny.

W ten właśnie świat wkracza Annie, młoda dziewczyna, która do tej pory nie uchodziła za duszę towarzystwa. W nowym miejscu, do którego przeprowadza się wraz z matką i ojczymem od razu odnajduje przyjaciółkę od serca, ale jej udziałem stają się również pewne niezrozumiałe zjawiska. Nastolatka zdaje się widzieć więcej niż inni, ale czy to rzeczywiście jest powód do dumy?

W swojej powieści Łowcy między światłem a cieniem Alan Pałczyński kreśli przed nami świat, w którym to człowiek sam sprowadza na siebie nieszczęście. Żądza długowiecznego życia w luksusie i dostatku sprawia, że niektórzy decydują się przekroczyć granicę człowieczeństwa i przyoblec maskę bestii wyzbytej ludzkich odruchów i uczuć.

Poczatkowe fragmenty tekstu stanowią zaledwie zapowiedź nadchodzących wydarzeń. W miarę upływu czasu akcja się zagęszcza i autor odsłania przed nami coraz więcej szczegółów dotyczących wymyślonej historii. Zaczyna się też robić mroczniej... Im dalej w las, tym więcej trupów się pojawia, a już sam koniec to naprawdę jest dla czytelników o mocnych nerwach.

Łowcy między światłem a cieniem to debiut autora, który okazał się świetnie skrojoną historią. Widać tu dbałość o język, wszystko jest spójne i ładnie się ze sobą łączy. To powieść z gatunku self-publishing i po raz kolejny z przekonaniem mogę stwierdzić, że jest naprawdę dobra! Naprawdę, zdarzało mi się czytać debiuty, gdzie znalazłabym kilka rzeczy, do których można by się było przyczepić, a były one wydane pod szyldem określonego wydawnictwa.

Jedyny minus, jak dla mnie, stanowi zakończenie. Autor pozostawił mnie z wieloma pytaniami w głowie, na które nijak nie mogę znaleźć odpowiedzi. Podobało mi się, że jeden z głównych wątków pozostał otwarty, dzięki czemu w wyobraźni już dopowiedziałam sobie ciąg dalszy, jednak brak wyjaśnień w kwestii finalnej sceny trochę mnie rozczarował, zwłaszcza, że poczyniłam już spekulacje w tym temacie.
Być może autor planuje kontynuację, o której mi nie wiadomo?

Podsumowując, oceniam tę historię jako świetną powieść, ale nie wpisującą się w gatunek horroru, a raczej skłoniłabym się ku klasyfikacji autora - dark fantasy. Uważam też, że tak, ta książka ma w sobie potencjał, który warto wykorzystać 🙂

Moja ocena to 8/10.