Kasacja recenzja

Jakiś czas temu czytając thrillery prawnicze Michaela Connelly'ego z cyklu o Mickey Hallerze, pomyślałem sobie, że fajnie byłoby przeczytać podobną rzecz osadzoną w polskiej rzeczywistości. Książka Mroza to właśnie to: thriller prawniczy dziejący się w III RP, w Warszawie i okolicach.

Cała sprawa zaczyna się tak, że syn znanego biznesmena jest oskarżony o podwójne morderstwo, a para prawników z renomowanej kancelarii ma go wybronić. Ową parę stanowią szalona prawniczka, Joanna Chyłka, która od pierwszego dnia pracy mobbuje praktykanta Kordiana Oryńskiego (drugiego w parze), na Zachodzie by za to beknęła, w Polsce rzecz to powszechna i akceptowana.

Koncepcja książki pachnie bardziej Grishamem niż Connellym, oto samotni prawnicy walczą z potężnymi siłami zła. Mamy trochę ciekawych szczegółów z sali sądowej i sprytnych koncepcji prawniczych, niemniej większy problem jest z intrygą kryminalną. Na początku zaczyna się nieźle, ale im dalej, tym gorzej. Pojawiają się wątki wydumane, na przykład lekarza ze szpitala bielańskiego. W drugiej części książki głupstwa i fantazje autora narastają (na przykład cały wątek cmentarny to czysta groteska), mamy też typowe wady słabych książek sensacyjnych: cyniczni prawnicy zachowują się jak James Bond (już to widzę!). Poza tym zdecydowanie za długo się rzecz cała ciągnie.

Samo rozwiązanie zagadki kryminalnej razi brakiem realizmu, to wręcz czysta fantastyka (poza tym cały koncept jest skopiowany z jednej z książek Connelly'ego). W dobrych thrillerach mielizny fabuły są maskowane kunsztem autora, tutaj wszystkie braki konstrukcyjne wręcz biją po oczach.

Zatem tę próbę polskiego thrillera prawniczego należy uznać za mało udaną. Niemniej słuchało mi się audiobooka nieźle, główna w tym zasługa świetnej interpretacji Krzysztofa Gosztyły. Poza tym audiobook nie wymaga koncentracji, bardzo wolna akcja i częste powtórzenia pozwalają na słuchanie jednym uchem.

Po tej książce już nie sięgnąłem po Mroza z paru powodów, po pierwsze nie ufam autorom wydającym po parę książek rocznie, poważni pisarze publikują raz na rok albo rzadziej (wyjątkiem potwierdzającym regułę był Kraszewski), po drugie zniesmacza mnie cała wrzawa medialna wokół tego pana, po trzecie opinie czytelników, którym wierzę, są mocno negatywne.