Psychoza recenzja

"Psychoza" to jedna z książek należąca do klasyki grozy. Na jej podstawie, w 1960r. A. Hitchcock nakręcił film o tym samym tytule. Oglądałam go kilka razy, jak już kiedyś wspominałam - uwielbiam stare dobre horrory. Filmy z tamtego okresu miały w sobie prawdziwą grozę, a nie jak te dzisiejsze - strach i efekty specjalne. To zdecydowanie nie jest już to samo.
 
 „Czasami sobie myślę, że chyba każdego z nas chwilami ogarnia szaleństwo.”

Mery pracuje w biurze i pewnego dnia pracodawca wręcza jej kopertę z dużą sumą pieniędzy, by ta wpłaciła je do banku. Kobieta w jednej chwili podejmuje szaloną decyzję - kradnie pieniądze i ucieka do narzeczonego. W czasie podróży, z powodu złych warunków atmosferycznych, gubi drogę. Jest zmęczona i decyduje się na nocleg w starym motelu stojącym na uboczu i prowadzonym przez Normana Batesa oraz jego matkę. Mężczyzna okazuje się być miłym i sympatycznym dziwakiem. Nie ma się co mu dziwić, jeśli mieszka się na odludziu. Po tygodniu u narzeczonego Mery - Sama, zjawia się jej młodsza siostra Lila z detektywem. Okazuje się że szukają oni jego narzeczonej, która podejrzana jest o kradzież 40tys. dolarów. Nie mając wsparcia i pomocy od władz, Sam i Lila podejmują własne śledztwo. Ich trop ucina się na starym Motelu Bates. Czy odnajdą Mery? Jaką tajemnicę skrywa stary Motel?

"Agresja przypomina wirus, staje się epidemią, ogarnia powoli cały świat i być może nie ma na nią lekarstwa."

Książka ma swój niepowtarzalny klimat. Jest w niej mieszanka grozy i thrillera psychologicznego. Wszystko doskonale wyważone na niespełna 170 stronach. Napięcie płynie równo i powoli wzrasta nadając pełnię barw emocjom. Fabuła jest dopracowana w każdym calu. Nie ma tu nic zbędnego i niepotrzebnego. Autor skupia się na tym co istotne bez zbędnych opisów i wątków pobocznych.

"Niewiele wiemy o innych ludziach... Przecież właściwie niewiele wiemy o nas samych!"

Bohaterowie doskonale wykreowani, pełni emocji i charakteru. Nie są wyidealizowani. Postać Normana Batesa jest mocna i świetnie nam przedstawiona. Czytając książkę ma się wrażenie jakby było się w jego umyśle. Dokładnie poznajemy jego myśli, pragnienia i uczucia. Jego szaleństwo jest ukazywane stopniowo. By zrozumieć jego stan umysłu i poznać przyczyny, autor podrzucił nam fragmenty wspomnień z jego dzieciństwa.

"Czasem jednak, jeśli chcesz dotrzeć na szczyt, musisz zejść najpierw w piekielne otchłanie."
 
 "Psychoza" doskonale przedstawia nam uzależnienie od innych osób oraz ich toksyczny wpływ na rozwój umysłu. To doskonale napisany dreszczowiec trzymający w napięciu.

"Coś się kryło za tymi poprawnymi manierami i przyjacielskim uśmiechem, i nareszcie pojęła co to jest. Agresja."
 
Muszę jeszcze wspomnieć, że książka jest świetnie wydana. Twarda oprawa z klimatyczną okładką i pracami Krzysztofa Wrońskiego znajdującymi się w środku doskonale dopełniają poczucie grozy i niepewności. 
 
Za egzemplarz bardzo dziękuję wydawnictwu Vesper.