Chwile recenzja

"Chwile" to opowieść o beztroskim dorastaniu, a jednocześnie przestroga o tym, jak czas zmienia każdego z nas. Przede wszystkim jednak jest to oda do prawdziwej przyjaźni: takiej, która przetrwa, niezależnie od szczęścia i bólu, jaki przynosi życie. Dla niektórych może to być zbyt sentymentalne, ale dla mnie była to poruszająca i podnosząca na duchu lektura.

Andrew O'Hagan stworzył błyskotliwą i dowcipną powieść o grupie przyjaciół osadzoną w dwóch okresach czasu. Przygląda się w niej przyjaźni, życiu, miłości, stratom oraz trwałości i siłom więzi międzyludzkich. Autor rozwija swoje postacie z wielką umiejętnością, wydają się autentyczne, tak realne i niezwykle reprezentatywne dla tamtych czasów.

Książka jest podzielona na dwie części, które dzieli mniej więcej trzydzieści lat. Pierwsza opowiada o grupie młodych przyjaciół z Glasgow w 1986 roku, którzy planują wyjazd do Manchesteru na festiwal muzyczny z koncertami The Smiths, New Order. Tych chłopców, wszystkich w wieku kilkunastu i dwudziestu lat, łączy muzyka, książki, filmy i polityka. Pochodzą ze środowisk głęboko robotniczych i podzielają nienawiść do Thatcher, rasizmu i kapitalizmu. Ich życie wydaje się jednocześnie definiowane, wzmacniane i ograniczane przez klasę robotniczą. Ta pierwsza część powieści wydała mi się niezwykle przekonująca. Pokazuje trudności bycia klasą robotniczą i pragnienia więcej. Jest w tych młodych ludziach bardzo dużo chęci zaakceptowania każdej ceny, aby zostać klasą średnią. Druga połowa rozpoczyna się trzydzieści lat później, gdy jeden z bohaterów odbiera telefon od przyjaciela. Ten, niestety, ma do przekazania złe nowiny. Nie chcę zdradzać zbyt wiele na temat fabuły, ale powiem, że druga połowa jest głęboko poruszająca i całkowicie przekonująca.

Dla mnie "Chwile" to niezapomniana lektura, przywołująca wspomnienia... Zakochałam się w tych bohaterach i ich historiach. Ich przyjaźń jest niezwykle realna.

Zakończyłam lekturę ze łzami w oczach.

Dziękuję wydawnictwu Znak za egzemplarz recenzencki książki.