Opowiem o tobie gwiazdom recenzja

Astrid nie wyobrażała sobie życia bez swojej siostry i również najlepszej przyjaciółki Ellie , a gdy ona ginie w wypadku samochodowym nie może sobie z tym poradzić i popada w depresje. Jej jedynym przyjacielem jest Jajo który wspiera ją jak może, co robią również jej rodzice. Jej jedyna nadzieją jest wyjazd z rodzinnego miasta Flamouth po ukończeniu liceum. Trzy lata po wypadku, Astrid spontanicznie poznaje w kinie chłopaka - Plutona, który choruje na raka. Gdy porozmawiali postanawiają razem i z Jajem wyjechać z miasta. Celem całej trójki jest zostawienie za sobą przeszłości i aby w końcu poczuć szczęście...

Książka ,,Opowiem o tobie gwiazdom’’ bardzo mnie zaintrygowała, autorka dobrze przedstawiła problemy nastolatków jakim jest na przykład depresja. Pokazała też, że każdy ma jakieś ,,maski’’ i często nie widać rozsypującego się człowieka na pozór szczęśliwego. , Zawsze zachowywała się przy nich inaczej, aniżeliby chciała i gdy wracała do domu sama nie wiedziała kim w końcu była.’’ Książka pokazuje też, że da się wyjść z największego syfu, jeżeli tylko prawdziwie się chce.

Fabuła książki średnio mi się podobała, bo jest bardzo oklepana pokazała jednak właśnie te problemy ludzi i ich zmaganie się z nimi, fajne było to, że wątek miłosny nie przejął tak książki. Ta historia bardzo przypomina mi książkę ,,Co wyszeptał nam deszcz’’ Joanny Balickiej i wiele rzeczy były niemal identyczne. Bohaterzy byli dobrze wykreowani i każdy był na swój sposób inny, a nie byli denerwujący. A wartości przekazane w tej książce moim zdaniem były mądre, spodziewałam się jednak czegoś lepszego. Ta historia z wyjazdem powinna być jak dla mnie dłuższa i bardziej rozwinięta niż to co było.

Na początku styl autorki nie podobał mi się i był dla mnie ciężki jednak po czasie się w miarę przyzwyczaiłam. Brakowało mi jednak bardzo zaskakujących zwrotów akcji, bo te wszystkie które znalazły się w książce były po prostu przewidujące.

Podsumowując książka średnio mi się spodobała, była to typowa młodzieżówka, na której można popłakać.

Książkę oceniam 7/10

“Płakać w samotności to nic trudnego, ale przy kimś to już inna