Rywal diabła recenzja

„Najważniejsze jest atakować tam, gdzie wróg nie będzie się bronił" – Sun Tzu.

„Rywal diabła” to szósta część przygód Kuby Sobańskiego, jednego z moich ulubionych bohaterów literackich. Fani Adriana Bednarka wiedzą, że ma on niesamowity talent do tworzenia psychopatycznych morderców i choć wiem, że Kuba ma tyle samo zwolenników, co przeciwników, to u mnie zawsze pozostanie w czołówce.

Od pewnego czasu Sonia dostaje listy, których nadawca twierdzi, że zna jej wszystkie mroczne tajemnice, tym samym grozi ujawnieniem jej sekretów. Kobieta za wszelką cenę chce dowiedzieć się, kim jest tajemniczy „Listonosz”. Nie wie, jak niebezpieczny jest jej przeciwnik i, co najgorsze, musi mu stawić czoła sama.
Tymczasem Kuba wiedzie spokojne życie u boku Dony, jego firma przynosi zyski, a chęć zemsty na Soni powoli odchodzi w zapomnienie. Jednak nic nigdy nie jest tak, jakbyśmy chcieli. Spokój Kuby nie trwa długo, a problemy Soni stają się również jego problemami.

Jak wspomniałam wyżej, uwielbiam bohaterów, których tworzy Adrian Bednarek, dlatego wiadomość o „Rywalu diabła” była jedną z najlepszych, jakie ostatnio obiegły świat bookstagrama. Po raz kolejny Adrian Bednarek zaserwował swoim czytelnikom historię, która trzyma w napięciu do samego końca. Początek szóstej części rozpoczyna się troszkę spokojniej w porównaniu do poprzednich, jednak fabuła poprowadzona jest w tak doskonały sposób, że pomimo niespiesznego tempa, książkę czyta się z ogromnym zaciekawieniem.
„Rywal diabła” jest thrillerem, który wywołuje mnóstwo emocji, a brutalne opisy zbrodni powodują dreszcze. Niewątpliwie Bednarek wie, jak zaciekawić swoich czytelników i po raz kolejny udowodnił, że wychodzi mu to idealnie. Szósta część przygód Kuby to książka, od której trudno się oderwać, kolejne strony powieści same przelatują przez palce, a chęć poznania prawdy sprawia, że wszystko, co nas otacza, schodzi na dalszy plan.
„Rywal diabła” to prawdopodobnie ostatni tom przygód Kuby. Ale czy na pewno? Zakończenie, które serwuje nam autor, jest otwarte, więc zawsze pozostaje nadzieja na to, że jeszcze kiedyś powrócimy do Raju Kuby Sobańskiego, czego sobie i Wam z całego serca życzę.