Turbulencja recenzja

     W pewnym momencie życia, los spłatał mi figla i przyczynił się do tego bym przestała wierzyć w ckliwe historie miłosne. Moje życiowe turbulencje doprowadziły mnie do momentu, w którym bardziej od cukierkowych linijek tekstu, wolę popaprane historie i poszarpanych życiowo bohaterów.
Co się we mnie zmieniło? Sama jeszcze do końca nie wiem. Od jakiegoś czasu poszukuję w sobie czegoś, co będzie przysłowiowym "tym czymś".Jednakże w trakcie życiowych turbulencji zrozumiałam, że warto pogrzebać czasem w SWOJEJ (tylko i wyłącznie) głowie, by odnaleźć w niej coś dla siebie, coś co należy wyłącznie do nas.

    Uwielbiam lotniska (o ile tak to można nazwać). Uwielbiam je od mojego pierwszego lotu do Londynu (który kocham równie mocno) i od swojego trzeciego lotu do Niemiec. W tych wielkich hangarach jest coś wyjątkowego. Szczególnie późnym wieczorem, kiedy to po całym dniu, w powietrzu unosi się zapach wszystkich rozstań, pożegnań, powitań. U sufitu zawieszony jest szereg ludzkich emocji, śmiech, smutek, łzy, radość. Lotnisko kojarzy mi się z oczekiwaniem na coś, na kogoś, z nieznanym i bezkresem możliwości. Jest to miejsce kłębiące w sobie naprawdę wiele historii i przy tym tak wyjątkowe. Magiczne.

     Dziś zostawiam Was z książką, od której nie potrafiłam się oderwać. Historia pewnego seksownego pilota i pewnej problematycznej i pyskatej stewardessy. Autorka Whitney G. pod postacią tych dwoje, funduje swoim czytelnikom prawdziwe emocjonalne turbulencje. W życiu tych dwojga nie wszystko jest czarno-białe, wystarczy jeden niewłaściwy gest by stracić zaufanie...
Każdy w życiu potrzebuje odrobiny ognia. Każdy czeka na swój lot i swój ogień.

Polecam ;)