Więcej krwi recenzja

Swoją przygodę z Jo Nesbø rozpoczęłam od książki "Krew na śniegu". "Więcej krwi" to kontynuacja. Pierwsza część bardzo przypadła mi do gustu.

Jon zdradza największą szychę narkotykową w Oslo - Rybaka. Człowieku ten trzęsie całym Oslo. Bohater chce uciec przed śmiercią. Trafia do Norweskiej wioski Kåsund położonej na dalekiej północy. W wiosce poznaje zagadkową kobietę i jej dziesięcioletniego syna. Kobieta o imieniu Lea pomaga Jonowi wraz z synem Knutem, proponując by zaszył się w myśliwskiej chacie na skraju lasu. Jon i Lea poznają się lepiej i spędzają ze sobą dużo czasu. Ludzie Rybaka trafiają na jego ślad, starają się za wszelką cenę dopaść Jona Hansena.

Czytając tą część czułam się trochę zawiedziona. Ze względu, na to że oczekiwałam historii będącej kryminałem bądź nawet thrillerem. Okazało się jednak, że nią w zasadzie nie jest. Pomimo mojego wcześniejszego nastawienia to uznałam, że w zasadzie to nic straconego bo fabuła jest interesująca, a autor w ciekawy sposób skupił się na trudnej przeszłości Jona, od której bohater chciał uciec, na jego życiowych rozsterkach oraz nieszczęśliwej miłości niżeli budowaniu napięcia i emocji wokół bohatera, jak to miało miejsce w pierwszej części. Oczywiście w książce znajdziemy też krwawe momenty, ale bez większego zachwytu, bo nie o to w tym chodziło.
W intrygujący sposób autor opisał małą wioskę leżącą daleko na północy Norwegii, oraz życie jej rdzennych mieszkańców.

Pierwsza część w moim odczuciu była zdecydowanie lepsza od drugiej, ale mimo wszystko przyjemnie czyta się obie. Autor ukazał w książce tragiczność, zły los, niespełnioną i zarazem trudną miłość. Główny bohater nie jest zwykłym mieszkańcem, ma w sobie to coś, jest bardzo skomplikowany, jego osobowość jest nietuzinkowa i intrygująca. To nie jest książka dla kogoś kto oczekuje mocnego kryminału, bądź thrillera choć pojawia się krew. Jeżeli ktoś chce spędzić miłe popołudnie z książką serdecznie polecam, nie jest długa więc można ją połknąć w jeden jesienny wieczór.