Sztauwajery recenzja

Zakończenie cyklu Pauliny Świst "Paprocany" jest po prostu rewelacyjne. Niemal wszystko zostało wyjaśnione, na nudę nie było tu miejsca, a działo się naprawdę dużo. Przygotowywana latami zemsta jednego z bohaterów na swoich prześladowcach, tak perfekcyjnie przeprowadzona, że aż za idealnie, nie wiem czy dałoby się tak zrobić w rzeczywistości, no ale jak wiemy, pieniądze rządzą światem, więc wszystko jest możliwe...
Ja słuchałam sobie tej opowieści a przy okazji robiłam drobne porządki w domu. To jest naprawdę rewelacyjne połączenie przyjemnego z pożytecznym. Lecz gdy przypomnę sobie jak się przed tym broniłam, to aż mi żal, że straciłam sporo czasu bez słuchania książek...
Tytułowe "Sztauwajery" to śląska nazwa parku nazywanego również Doliną Trzech Stawów na katowickim osiedlu. W pięknym apartamentowcu mieszka znany nam z poprzednich części Luca, czyli Lucjan Złocki, bardzo ważny i znany w środowisku gangster. W tej części mamy okazję bardziej go poznać oraz cofamy się w minione lata, w których poznał Ramzesa i Ksenona. Teraz już wiemy co ich połączyło i łączy do dzisiaj oraz dlaczego.

Poznajemy tu również syna Złockiego - Łukasza, którego matką jest Julka Czerny, którą po obwieszczeniu Luce, że jest w ciąży, usłyszała od niego, że ma się pozbyć problemu. Nie zrobiła tego i sądziła, że nikt nie domyśli się, kto jest ojcem jej dziecka. Jednak chłopak jest tak łudząco podobny do ojca, że sam zaczyna szukać z nim kontaktu. Miłość Julki do Luki była szczęśliwym okresem dla nich obojga, lecz jednocześnie dosyć burzliwym, lecz ich rozstanie do dzisiaj siedzi w kobiecie jak zadra. Nie jest w stanie wybaczyć mu takiego postępowania.
Luka planuje zemstę na ludziach, którzy wyrządzili krzywdę nie tylko jemu, ale również jego przyjaciołom. Częściowo dokonali zemsty już jakiś czas temu, lecz teraz chcą wyrównać wszystkie rachunki. Jego misterny plan przez Julkę i Łukasza, którzy przypadkiem wtargnęli w wir wydarzeń może się nie udać.

Często zastanawiam się dlaczego czasem kibicuje się osobom, które żyją na bakier z prawem, lecz czytając tę książkę, a właściwie to słuchając jej, uświadomiłam sobie, że nie zawsze osoby niby praworządne lub pilnujące przestrzegania prawa są uczciwsze od niektórych gangsterów...
Styl Pauliny Świst jest niezmienny, motto autorki: "ostry seks, ostry język, ostra jazda" jest zachowane. Ja mogę dodać jeszcze do tego, że jej książki są uzależniające jak nałóg. Może dotyczy to tylko mnie, ale gdy szukam czegoś co rozładuje moje emocje, to lektura autorstwa pani Pauliny jest do tego dobrym wyborem. A tak na koniec, to chciałabym zobaczyć jej występ na żywo na sali sądowej. Powinno być dość ciekawie...