Gorsza siostra

Ida ma udaną rodzinę, kochającego męża i uroczą córeczkę. I nic nie zapowiada nadchodzących trudnych chwil, choć można się ich spodziewać. Powód jest prosty, kobieta zmaga się z chorobą nowotworową. I choć przeżyła już wznowę choroby, to tym razem rodzina staje wobec ogromnego wyzwania - poszukiwanie dawcy szpiku. Niestety w grę wchodzi tylko dawca niespokrewniony, bo niestety w rodzinie takiej osoby nie znaleziono.
Jedynym ratunkiem jest jeszcze przebadanie o. Hieronima, który w jest zakonnikiem w Tyńcu, a stanowi cząstkę rodziny. Tu jednak blokada jest przede wszystkim wiek. Zakonnik po kontakcie z matką Idy, zaprasza ją do Krakowa, gdyż ma do przekazania ważną rodzinną tajemnicę.
Krakowskie spotkanie przenosi czytelnika wiele, wiele lat do tyłu, do czasu sprzed II wojny światowej, gdzie rozegrały się dramatyczne wydarzenia.
Autorki tak interesująco snują opowieść rodzinną, że bardzo szybko przeniosłam się w przeszłość i zaczęłam żyć wraz z dwiema dziewczynkami. Ciekawy sposób przedstawienia rodzinnych tajemnic sprawia, że nie sposób oderwać się od książki i podróżuje się z bohaterkami i przeżywa ich historię.
Troszeczkę tylko czuję niedosyt w związku z samym procederem poszukiwania dawcy. Szkoda, że autorki nie poświęciły więcej czasu na rozwinięcie tego wątku. Uważam, że jest to tak ważna sprawa i powinna być jeszcze mocniej wyakcentowana.
Ogólnie wielkie brawa za pomysł, akcję i niecne wciąganie czytelnika w historię :)

Enigmatyczny tytuł i piękna okładka to nie jedyne plusy powieści "Gorsza siostra". Wciągająca akcja, lekki styl i ważny temat, sprawiają, że książka jest godna polecenia każdemu. Ale początkowo miałam obawy, bo boję się duetów. Jednak wszystko wyszło dobrze.

"Gorsza siostra" to powieść o tajemnicach, poświęceniu, miłości i nienawiści, tak silnej, że zaślepiającej. Historia o odrzuceniu, trudnych losach wojennych i latach tuż po. O tym jak nieświadomie możemy wyrządzić krzywdę sobie, ale też najbliższej osobie. Ale też dająca nadzieję, że wszystko dzieje się w jakimś celu. Że w naszym życiu jest cel, którego możemy teraz niedostrzegać, ale z perspektywy czasu będzie to wyglądać inaczej.

Ta książka powstała po "coś". Ma nas uświadomić, że nie jesteśmy sami na świecie, że obok nas rozgrywają się dramaty, że możemy pomóc w tak łatwy sposób ocalić inne życie. Ma też walczyć ze stereotypami, lękiem i niewiedzą na temat samego zabiegu pobierania szpiku. Chwilowy dyskomfort, o którym za moment zapomniemy to żadna cena za uratowanie kogoś, kto walczy o życie.

Powieść ta to ciekawa obyczajówka z przesłaniem, kryjącym się pod dobrą rodzinną historią. Może spodziwałam się czegoś bardziej spektakularnego, może jest tu za dużo wiary w Boga, ale całość wypada bardzo dobrze. Cieszę się, że książka nie spełnia tylko rozrywkowego aspektu, ale może mieć morał i realnie wpłynąć na nasze życie.

Wzruszająca i pełna różnych emocji historia trzech pokoleń kobiet z niby zwykłej rodziny. Jak się okazuje przeszłość kryje sporo przykrych tajemnic, które o mały włos nigdy by nie ujrzały światła dziennego. Książka wciąga od pierwszych stron. Towarzyszymy kobietom, które walczą o przetrwanie wojny, potem równie trudne lata w komunistycznej Polsce, aż do współczesności, kiedy żyje się łatwiej, ale znienacka atakuje podstępna choroba.
Autorki zachęcają czytelniczki by zgłaszać się do bazy dawców szpiku, to może komuś uratować życie.
Książka o miłości i zdradzie, o poświęceniu, zazdrości i przebaczeniu. Dobra lektura, zmusza do refleksji i zostaje w pamięci. Polecam!

Ja bym zakończenie inne dała ... (łzawe i dramatyczne bym dała)