Harmonia zbrodni

No i dobrze, że nie przestałam czytać Marininy! To już 23 przeczytana przeze mnie pozycja tej autorki (specjalnie liczyłam) i odczuwam pełną czytelniczą satysfakcję.

Po lekturze kilku ostatnich książek carycy rosyjskiego kryminału byłam tak rozczarowana, że usunęłam ją z listy ulubionych autorów. Na szczęście okazało się, że jest jeszcze wiele jej starszych powieści u nas nie publikowanych. Kluczem do Marininy jest czytanie książek napisanych przed 2000 rokiem. Potem to już rutyna męczona na siłę na naleganie agentki, lub/i wydawcy. Wolę Anastazję Kamieńską jako oficera milicji z Pietrowki w wieku lat 30 -paru, niż jako piędziesięcoparoletnią emerytkę – prywatnego detektywa po weryfikacji.

„Harmonia zbrodni” to świetny kryminał z 1998 roku. Nie przekombinowany, lekki, nie krwawy, nie okrutny, prawdopodobny psychologicznie. Postaci są jeszcze sympatyczne, świeże, nie razi mnie ich tok rozumowania i pokrętna moralność. Równie ważne jak wątek kryminalny są ich sprawy osobiste, przyjaźń, zmaganie się z codziennymi trudnościami.

Za to lubię Marininę i tu nie rozczarowuje. Wątek kryminalny również logicznie poprowadzony.

Jeżeli ktoś chciałby zacząć znajomość z major (tu już podpułkownik) Anastazją Kamieńską lub ją podtrzymać – polecam.

Mogę tylko żałować, że tak późno sięgnęłam po kryminał napisany przez Aleksandrę Marininę. Okazuje się, że prostymi słowami, bez zbędnych ozdobników można opowiedzieć interesującą i wciągającą historię. Słowa uznania także dla Pani Aleksandry Stronki za tłumaczenie.

Pewnego dnia w eksplozji samochodu ginie Elena Dudariewa, kobieta sukcesu i właścicielka biura podróży. Automatycznie podejrzenie pada na męża ofiary, który pozostawał na garnuszku żony. Jednak w trakcie śledztwa wychodzi na jaw, że zabójca miał styczność z młodym człowiekiem, kupował mu wodę. Sprawa więc wydaje się bardzo prosta, a jednak wcale taka nie jest, bo chłopak cierpi na nieuleczalną chorobę oczu i prawie nic nie widzi. Posiada za to wyostrzony słuch i potrafi wskazać inne bardzo ważne informacje o zabójcy. Sprawą zajmuje się Kamieńska, czy uda jej się dorwać zabójcę? 💓
💓
Jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką, którą okrzyknięto jako carycę rosyjskiego kryminału. Nie znajdziecie w niej morza krwi, czy miliona trupów. Sam klimat, jaki w niej panuje jest jak magnez, czytając chce się więcej. Autorka skrupulatnie prowadzi opis wydarzeń, zmusza czytelnika do analizowania i typowania zabójcy, co jest świetną zabawą. Porusza wątek zdrady, zazdrości i pokazuje, do jakich czynów człowiek może się posunąć. Mamy tu też pokazaną przyjaźń, mocną, nie do rozerwania, ale czy na pewno? Kiedy osoba, z którą się przyjaźnisz zaczyna Cię wręcz osacza i ogranicza w kontakcie z innymi, to nie jest dobrze. Przyjaźń to zaufanie, swoboda, poleganie na sobie, a nie osaczanie. Nie można mieć przyjaciela na wyłączność, bo taka osoba szybko się od nas odwróci. Teraz przejdę do zakończenia, które mnie zaskoczyło i zdziwiło, co udawania, że autorka potrafi nawet w końcówce nas...

Bardzo wciągający kryminał. Dzięki tej książce będę sięgać częściej po takie gatunki książki. Do samego końca nie wiadomo kto jest zabójcą. Polceam

Czy istnieje choć cień szansy na wykrycie mordercy, gdy świadek pamięta jedynie muzykę, której podejrzany słuchał? Na szczęście nie jest to rosyjskie disco, a szczególne wykonanie "Szkockiej symfonii" Mendelssohna.

Anastazji Kamieńskiej w tej trudnej sprawie z pewnością pomoże jej zamiłowanie do muzyki klasycznej.

Czy i tym razem, jak przy niemal każdej zbrodni, okaże się, że jej motywem są najniższe ludzkie emocje i instynkty?

Prócz intrygującego wątku kryminalnego autorka rozkłada na czynniki pierwsze destrukcyjne uczucie zazdrości i różne na nie reakcje, różne sposoby radzenia sobie z nim.

Z każdym kolejnym tomem jestem bardziej oczarowana stylem autorki, niespiesznie, ale płynnie wprowadzającej czytelnika w fabułę i prowadzone śledztwo. Uwielbiam podążać za tokiem rozumowania Nastii, z jej logicznymi wywodami i hipotezami.

A Wam oprócz świetnej powieści, polecam również posłuchać nastrojowej "Szkockiej symfonii" Mendelssohna.

Moje pierwsze spotkanie z autorką.
Moskwa, lata 90 XX wieku, bardzo upalne lato. W wyniku wybuchu samochodu ginie właścicielka biura podróży, Elena Dudariewa. Podejrzanym jest mąż, który jest właściwie na jej utrzymaniu. W toku śledztwa poznajemy młodego chłopaka - Atrioma, z rzadką wadą wzroku, a zarazem z bardzo dobrym słuchem, świadka eksplozji oraz jego jedynego przyjaciela Denisa, który się nim opiekuje. Chcąc pomóc w ujęciu mordercy, Denis naraża się na niebezpieczeństwo, ale chce w ten sposób zyskać w oczach przyjaciela i milicji. Autorka porusza temat przyjaźni nastolatków. Czy ta przyjaźń ma szanse przetrwać?

Wciągająca lektura, ciekawa fabuła książki. Mamy tu okazję poznać pracę moskiewskiej milicji.
Do czego może prowadzić zdrada jednego z małżonków? Podpułkownik Anastazja Kamieńska musi powiązać wszystkie fakty i znaleźć mordercę. Czy rozwiąże tę zagadkę? Zakończenie trochę zaskakujące.

Książkę dobrze się czytało. Trzyma w napięciu, nie ma w niej makabrycznych scen.
Jednak nazwiska bohaterów nie sposób zapamiętać.

Kto stoi za eksplozją samochodu? Przeczytajcie! Myślę, że warto!

Eksplozja samochodu zabiera życie Eleny Dudariewy. Właścicielki biura podróży. Automatycznie w kręgu podejrzanych pojawia się mąż, swoją pensję ma zdecydowanie mniejszą od małżonki, jako wojskowy miał kontakt z ładunkami wybuchowymi oraz na domiar złego w jego życiu pojawiła się kochanka.
Z zamachowcem miał styczność tylko jeden człowiek, Artiom. Nastolatek mógłby być szczęśliwą kartą po stronie milicji jednak jego choroba uniemożliwia mu opisanie mężczyzny. Kamińska mimo ryzyka angażuje jedynego świadka znając koszt takiej decyzji...
____
Zdanie na temat książki mam w dwóch formach. Sam kryminał jako warsztat autorki jest znakomity, książkę czyta się bardzo dobrze i szybko. Przeszkadza mi jedynie fakt samego mordercy, odkryłam go już w połowie niestety. Zdaje sobie sprawę że mój brzeg z kryminałami jest o tyle duży że coraz więcej będę miała takich problemów. "Harmonia zła" otrzymuję odemnie solidne 7,5 gwiazdki. Jest to 20 tom o Kamińskiej więc myślę że dam autorce jeszcze nie jedną szansę by mnie zaskoczyć. 😃