Jestem otchłanią

Mały chłopiec ufając własnej matce cieszy się na myśl, że w końcu pójdzie na basen, niestety realia i miejsce w jakim się znajduje zatraca w nim poczucie bezpieczeństwa. Wchodząc za namową rodzicielki do długo oczekiwanego zbiornika nie wie, jak odbije się cała sytuacja na jego życiu..
Sprzatajacy mężczyzna, bo tak siebie nazywa jest niewidzialny. Ludzie nie zwracają uwagi na innych kiedy ci nie wykazują zainteresowania społeczeństwem. Jednak on potrafi niezwykle skutecznie interpretować wyrzucane przez innych odpady, przez co udaje mu się dobrać dla siebie idealne ofiary.. Pozostając w cieniu spełnia swoje zamierzenia i obiera kolejny cel, jednak pewnego dnia zaskakuje sam siebie i rusza na pomoc tonącemu dziecku, przez co wychodzi ze swojej strefy komfortu i ściąga na siebie uwagę tajemniczej kobiety..

Carrisi. Tajemniczość i brawura z jaką tworzy autor po raz kolejny uświadamia mnie tylko bardziej, że nie na darmo od pierwszej przeczytanej jego książki stał się moim ulubionym twórcą. Stworzone przez autora historie sprawiają, że zatapiam się w jego głębię i chłonę powstałe historie z czystą przyjemnością. Thrillery jak dla mnie doskonałe, owiane mrokiem i psychologiczną łamigłówką, która do końca trzyma w swojej niepewności i napięciu. Tak samo było w kolejnym spotkaniu, gdzie kolejne wyjaśnienia wprawiały mnie z oszołomienie, ale także dostarczały bólu i smutku.

Historia opiera się na temacie zadośćuczynienia, przemocy i trudnych relacjach międz...

Historia bardziej z gatunku obyczajowych, niż kryminalnych. Niestety, mimo dobrego stylu autora, nagromadzenie zła i to w najgorszej postaci, kiedy krzywdzone są dzieci, nie pozwala mi powiedzieć, że cieszyłam się lekturą. W dodatku wiele jest nielogiczności, które pogłębiają uczucie dyskomfortu. Telefon komórkowy z niewyczerpywalną baterią, matka niepoznająca dziecka i wysoki, krępy mężczyzna, to przykłady, że ktoś tu poszedł na skróty. Może dałoby się to wybaczyć w lekkiej komedii, gdzie logika nie jest priorytetem, ale w thrillerze podejmującym takie tematy jak przemoc wobec dzieci nie do końca mi to pasuje.

Ponoć jeśli we Włoszech mówisz thriller, to myślisz Carrisi, i coś w tym jest. "Jestem otchłanią" to najnowszy thriller tego autora, inspirowany prawdziwymi wydarzeniami.

Vera nigdy nie była dobrą matką, najlepiej wie o tym jej pięcioletni syn spragniony uwagi i czułości. Jego historia budzi współczucie i zgrozę.

Teraz ten pięciolatek jest sprzątającym mężczyzną i poznaje ludzi, poprzez to czego się pozbywają. "Śmieci wyrzucane przez człowieka opowiadają jego prawdziwą historię. Bo, w przeciwieństwie do ludzi, śmieci nie kłamią". Od zawsze czuje się niewidzialny dla innych, lecz wszyst­ko zmie­nia się, gdy ratuje tonącą dziewczynkę. Jakie będą tego konsekwencje?

Od początku panuje tu niesamowity, mroczny i lekko psychodeliczny klimat. Najważniejsi bohaterowie pozbawieni zostali imion, a określają ich charakterystyczne dla nich cechy. Niby prosty, a jakże nietuzinkowy pomysł: nie spodziewałam się, jak wiele można wywnioskować z tego, co wyrzucamy. Sprzątacz jest pewnego rodzaju stalkerem, który wiedzę o swych ofiarach, czerpie nie z internetu, lecz z ich śmieci.

Autor jak zwykle wzniósł się na wyżyny i w genialny sposób połączył wszystkie wątki. Akcja jest niezwykle dynamiczna, a fabuła zawiła i tak intrygująca, że nie sposób odłożyć książki na później. Gęsta od niedomówień, niesamowicie mroczna atmosfera, tylko potęguje naszą ciekawość. Historia wciąga i trzyma, aż do nieoczywistego zakończenia, po którym mamy czytelniczego kaca.
N...

Kolejna książka Carrisi'ego nie rozczarowuje. Tym razem mamy tu genialną analizę psychologiczną człowieka. Lektura wciąga od początku, wywołuje uczucie niepewności, utrzymuje napięcie i sprawia, że ciężko się od niej oderwać. Bardzo dobra książka.

Mówi się, że oczy są zwierciadłem duszy. Czy jeśli spojrzymy w oczy mordercy dostrzeżemy w nich otchłań zła?

W oczy Sprzątającego mężczyzny nikt nie spogląda. Nikt go nie zauważa. Jest niewidzialny dla otoczenia, ale on na podstawie wyrzucanych śmieci wie niemal wszystko o interesujących go osobach. Osobach równie samotnych jak on, które wybiera na swoje ofiary. Jego otchłań pozostaje nieodkryta do czasu, gdy pomaga uwikłanej w szantaż Dziewczynce z fioletowym kosmykiem. Zaczyna się nim wówczas interesować Łowczyni much pomagająca ofiarom przemocy. Czy odkryje tajemnicę skrytą za zielonymi drzwiami, które dotychczas pozostawały zamknięte?

Carrisi pokazuje po raz kolejny, że jest mistrzem w konstruowaniu mrocznej, wypełnionej po brzegi trudnymi emocjami i najniższymi ludzkimi instynktami fabuły, w której nic nie jest oczywiste. Tu przeszłość głosem przerażonego dziecka krzyczy o zainteresowanie, czułość i miłość. Teraźniejszość przynosi już tylko akceptację bezbrzeżnej samotności i niewidzialności wykorzystując je jako atuty w swoich planach. Wycieczka w głąb ludzkiego umysłu, w jego najciemniejsze, nieujawniane zakamarki fascynuje i przeraża zarazem.

Podczas gdy w „Domu głosów” ślizgałam się zaledwie po powierzchni otchłani, za sprawą hipnozy nieśmiało zaglądając czasami poza jej skraj, tak w przypadku najnowszej powieści ugrzęzłam na jej dnie bez szans na ratunek. Sprzątający mężczyzna niepostrzeżenie, tak jak on to potrafi, zakradł się do moj...

⭐RECENZJA⭐

"Śmieci wyrzucone przez człowieka opowiadają jego prawdziwą historię. Bo w przeciwieństwie do ludzi śmieci nie kłamią."
😵
Kochani!
Długo zastanawiałam się, jak zacząć tę recenzję.
Długo zastanawiałam się nad tym, co ja mam Wam napisać w ogóle o tej książce.
Powieść "Jestem otchłanią" pisarza @donatocarrisi w moim odczuciu jest dziwną lekturą, przede wszystkim zważywszy na imiona, jakie noszą nasi bohaterowie. Nie są one normalne, nie są takie, jakie byśmy dali swoim pociechom, czy ogólnie, nie są takie, jakie moim skromnym zdaniem być powinny. Są dziwne, nienaturalne i irytujące. Nie wiem dlaczego mi to tak przeszkadzało, ale jakoś przeżyłam to 🙊🙈 Kreacja postaci była wyważona, dobra i realna. Uważam, że gdyby nie te nieszczęsne imiona byłoby wspaniale 🤪😜 Ale cóż... bywa. Jeśli chodzi o fabułę to była scalona, przemyślana i trzymała fason, ale również była taka nietuzinkowa oraz niespotykana. Ze strony na stronę byłam coraz bardziej ciekawa tego, co się wydarzy i w jaką stronę potoczy się cała ta historia. Akcja na początku była spokojna, stonowana, ale do czasu. Autorowi zapewne chodziło o to, żeby wzbudzić w czytelniku ogromną ciekawość oraz zaintrygować go i uważam, że mu się to udało. Jak akcja ruszyła z kopyta, a jej zwroty momentami szokowały.
Autor ma świetny język i styl, dzięki czemu przez książkę się "leci" i strona ucieka za stroną.
😵
Współ...

Moje pierwsze spotkanie z autorem, który nie boi się tworzyć historii mrocznych i przejmujących. Już pierwsze strony zapewniają nam wstrząs i wprowadzają w brudny świat, który cały czas nas otacza.

Trzy osoby, trzy postacie. Każda inna, borykająca się z traumami, z pozoru nijak nie są ze sobą związane. Śmieciarz, kobieta walcząca z przemocą domową, młoda dziewczyna. Każda z tych historii mogłaby być osobną powieścią, a tu autor bez problemu je połączył. W jaki sposób i dlaczego, dowiemy się dopiero na zakończeniu, ale to całkowicie wywróci nasze postrzeganie tej historii.
Świetnie mi się czytało, autor zaintrygował mnie, tak że ciężko było mi się oderwać od książki. Odpowiadał mi klimat tej powieści. Problemy moralne z jakimi mierzyli się bohaterowie, a nawet ich motywacje, złe czyny miały usprawiedliwienie.

Jeśli nie boicie się ciężkich, dusznych thrillerów z charyzmatycznymi postaciami, ta książka jest dla Was. Brudna, ciężka, ale dająca mocno do myślenia.

Na samym początku książki miałam duży problem z brakiem imion. 🤷
Ale czy tak naprawdę to, jak się nazywamy, jest takie ważne?
Donato Carrisi w swojej powieści perfekcyjnie ukazuje nam umysł człowieka, który odgrywa tu kluczową rolę.
W trakcie czytania wielokrotnie próbowałam ją rozszyfrować. I w pewnym momencie nawet wydawało mi się, że już więc co, jak i gdzie.
Ale to, w jaki sposób ta historia się zakończyła. To jak autor poskładał wszystkie puzzle do kupy!
Mega, wielkie ukłony.

Mroczny klimat, tajemnicę, wykorzystywanie seksualne i fakt to wszystko wydarzyło się naprawdę!
Tak, książka jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. No Ciary, polecam.

„(…) zajrzała tam, gdzie nie powinna. W studnię bez dna, w odrażające ujście tajemnych instynktów. I wiedziała, że nie może się już cofnąć.
– Kim jesteś? (…)
– Jestem Otchłanią”

recenzja "Jestem Otchłanią" Donato Carrisi czeka na was na moim blogu, na który was serdecznie zapraszam ^_^

https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-jestem-otchlania-donato-carrisi/

najgłębsze sekrety…

Książkę poleciła mi koleżanka, której poleceniom ufam, więc od razu sięgnęłam po audiobooka. Wciągnęłam się od razu. Ile w tej książce było dobrego! Postać sprzątacza to jest po prostu wybitna kreacja. Genialny pomysł na fabułę. Do tego klimat - gęsty, ponury i poruszający bardzo trudny temat. Takie książki chcę czytać!

Po książki Donato Carrisi mogę sięgać w ciemno i wiem, że nigdy się nimi nie zawiodę. Podobnie było w przypadku „Jestem otchłanią”, którą przeczytałam zaraz po premierze i chętnie do niej wróciłam przy okazji jej adaptacji filmowej. Bo może nie wiecie, ale „Jestem otchłanią” możemy już oglądać na kinowych ekranach!

W „Jestem otchłanią” dzieje się naprawdę wiele. Tematem przewodnim jest przemoc i wpływ toksycznego dzieciństwa na życie człowieka. Im dalej brniemy w książkę tym częściej przekonujemy się, że mrok tkwi w każdym z nas, ale to od nas i naszej przeszłości zależy czy nas ogarnie.

W książce aż kipi od mroku, niepewności i psychologicznych zagadek przez które do samego końca nie jesteśmy w pełni przewidzieć kto jest tym dobrym, a kto złym. Autor wodzi nas za nos, przeraża i czaruje, a przez książkę dosłownie się płynie i nie chce się jej odkładać na bok. Początkowo może się wydawać, że fabuła jest banalna. Jednak Carrisi sprawia, że nawet coś z pozoru banalnego nabiera zupełnie innego wymiaru. Tutaj tak naprawdę wszystko ma znaczenie i dowiadujemy się wiele o ludzkiej naturze, a autor niejednokrotnie nas zaskakuje i to emocje stawia na pierwszym miejscu.

„Jestem otchłanią” to książka o wielu warstwach, które stopniowo odkrywamy aby przekonać się ile mroku może kryć w sobie każdy z nas. Autor sprawia, że czytelnik nie może być bierny na krzywdę, a emocje aż z niego kipią. Zdecydowanie polecam!

...

Tę książkę widziałam ostatnio WSZĘDZIE, więc stwierdziłam ,,czemu nie?", tym bardziej, że opinie o niej były w większości pozytywne i... Początek mnie zachwycił i całkowicie pochłonął, ale z czasem poziom emocji spadał, a przynajmniej ja tak to odczułam. Mimo to, była to dobra książka. Historia mężczyzny, który w dzieciństwie doznał wielu krzywd, co przełożyło się na jego dorosłe życie; to jak krzyżują się drogi jego i dziewczynki, którą ratuje przed utonięciem, a która tak, jak on w dzieciństwie, również doświadcza rzeczy przykrych, rzeczy, które nie powinny się wydarzyć... wywołało to we mnie wiele sprzecznych uczuć i przemyśleń.
Przyczepić mogę się jedynie do zakończenia, po którym czuję lekki niedosyt.