Krew i miód

Lou, Reid i przyjaciele, po wydarzeniach z Modraniht ukrywają się, jednocześnie planując jak pozbyć się Morgane i przy tym nie zginąć. Liczą na to, że inne gatunki poprą ich plan i staną po ich stronie. Las jednak ma oczy i pomimo starań, nigdzie nie są bezpieczni. Co więcej, związek dwójki głównych bohaterów staje się coraz trudniejszy, przepełnia ich gniew, brak zrozumienia i wszechobecne tajemnice. Czy Lou będzie w stanie zapanować nad swoją mocą i nie zmienić się przy tym w swoją matkę? Czy uda im się uzyskać poparcie innych, oraz zaatakować Morgane zanim ona ich dopadnie?

"Krew i miód" to drugi tom serii od Shelby Mahurin, która oczywiście również kupiła mnie swoją okładką. Nie oszukujemy się, wydawnictwo zna się na swojej robocie. Co do wnętrza... Porównując do pierwszego tomu, ten gorzej wypadł w moich oczach. Szczególnie pierwsza połowa książki mi się dłużyła i szczerze czekałam, aż zacznie się dziać coś konkretnego. Przez całą książkę jednak towarzyszył mi strach, że związek Lou i Reida rozpadnie się, gdyż ten nie mógł pogodzić się z wszechobecną magią. Co więcej, Lou zmieniała się. Zagadką dla mnie były dalsze ich losy i za to cenie sobie mimo wszystko tą książkę. Tu niczego nie byłam pewna. Ani ich przyszłości, ani wygranej z Morgane, a tym bardziej dobrych zamiarów ich towarzyszy.
Druga część książki za to nadrabia straty, i gdy w końcu bohaterowie znajdują się coraz bliżej celu, lektura wciąga i nie pozwala odłożyć się na bok. Z tego względu ...

,,Krew i miód" Shelby Mahurin to kontynuacja ,,Gołąb i wąż". Pierwszy tom bardzo polubiłam i byłam ciekawa jaki będzie drugi, bo po wielu recenzjach czytałam, że ten jest gorszy od poprzedniego. Z początku nie mogłam się wkręcić w czytanie, jednak potem czekałam tylko co będzie dalej. Autorka ponownie wspaniale wykreowała świat. Również doszło wielu nowych bohaterów i szkoda, że niektórzy nie zostali lepiej przedstawieni. Co do bohaterów trochę denerwowało mnie napięcie między Reidem, a Lou. Ale potrafię zrozumieć powody i nie mam tego za złe. Brakowało mi jednak docinek Lou, których tutaj było mniej. Polubiłam jeszcze bardziej Beau, Coco oraz Ansela. Na końcu wydarzyło się coś, co złamało mi serce. Z niecierpliwością czekam na 3 tom. Jestem ciekawa jak autorka zakończy tę trylogie. Trudno mi stwierdzić, który tom jest lepszy, bo oba były genialne. Jednak mam duży sentyment do pierwszego. Myślę, że kontynuacja ,,Gołębia i węża" jest cudowna i z pewnością mogę polecić Wam tę serie🙂

"(...) Jestem czarownicą, Reid. Czarownicą. Mam moc i mogę chronić tych, których kocham, i poświęcę wszystko dla nich. Jeśli to czyni ze mnie potwora, jeśli to sprawia, że jestem wbrew naturze, by było ci łatwiej, założę kły i pazury. Stanę się gorsza, jeśli to miałoby potwierdzić twoją pokręconą teorię. O wiele, wiele gorsza."
O rany, co tu się zadziało, do tej pory jeszcze się nie pozbierałam, choć "Krew i miód" przeczytałam już ponad tydzień temu. Od razu ostrzegam, że ta część roztrzaska wasze serca, więc dobrze radzę zaopatrzyć się w chusteczki bo ostatnie rozdziały dosłownie wbijają w fotel i nie mają litości. "Gołąb i wąż" to była fantastyka, ale w takim kameralnym wydaniu, skupiona głównie na rozwijającej się relacji Reida i Lou, tutaj natomiast mamy do czynienia z fantastyką w pełnym tego słowa znaczeniu, akcja przyśpiesza do maksimum, nie jest już tak słodko i romantycznie, wręcz przeciwnie, nasi bohaterowie muszą zmierzyć się nie tylko z niebezpieczeństwem które nadchodzi, lecz także odkryć kim naprawdę są i wybrać drogę, którą chcą dalej podążać. Wydarzenia, które tutaj miały miejsce, z całą pewnością odcisną głębokie piętno na naszych bohaterach, a i tak mam wrażenie, że to dopiero początek, i aż boję się pomyśleć co jeszcze zafanduje nam autorka. Ze swojej strony serdecznie polecam wam tę pełną magii i przygody serię, obiecuję, że nie będziecie zawiedzeni, to rozrywka w najlepszej postaci.

Nie ma co się oszukiwać, to była jedna z najbardziej wyczekiwanych przeze mnie premier. Pluję sobie w brodę, że nie potrafię czekać i gdybym w sobie trochę cierpliwości, to bym poczekała na ten trzeci tom i całą serię wchłonęła na raz, a teraz... Teraz znowu mam złamane serce i weź człowieku czekaj kolejne miesiące na to, co będzie dalej...

I właśnie w takich chwilach jestem w stanie przymknąć oko na niedociągnięcia, na słodki romans, jeszcze trochę naiwny i młodzieńczy. Wybaczę wiele, bo kocham to uniwersum. Shelby Mahurin żongluje elementami akcji w taki sposób, że nie można się oderwać. Ciągle chciałam tej walki o lepszy świat, obstawiałam sojusze, konsekwencje wybujałego ego Lou. Na uznanie przede wszystkim zasługuje to, jak zmienia się nasza główna bohaterka. Możemy śledzić, jaki wpływ na na nią (ale nie tylko...) magia. Jest to druga część, okraszona w większej mierze romansem niż napięciem spowodowanym konfliktem. Mamy tu elementy ucieczki, walki o lepsze jutro i naprawdę ma się wrażenie, jakby to na nas rzucała czas autorka. Może to klątwa drugiego tomu, może to była potrzeba okraszenia lukrem tego romansu, ale gdyby nie tak dużo słodkich dialogów, momentami naiwnych i absurdalnych rozwiązań fabularnych, ta część przebiłaby Gołębia i węża. Mimo to, bawiłam się doskonale, teraz żałuję, że tak szybko przeczytałam książkę. I co ja mam ze sobą zrobić?

"Gołąb i wąż" była dla mnie dobra, aczkolwiek odrobinę się z nią męczyłam. Nie zmieniło to jednak faktu, iż byłam bardzo ciekawa jak potoczą się losy bohaterów i czym autorka mnie jeszcze zaskoczy.

"Krew i miód" to bezpośrednia kontynuacja, która według mnie była znacznie lepsza od pierwszej części. Widać, że autorka bardziej dopracowała swój styl, ktory tym razem bardzo przypadł mi do gustu. Rozwinięcie historii do takiego stopnia, że akcja goniła akcję a ja czytałam wszystko z otwartymi ustami wręcz gadając z książką (ale z pkt widzenia moich rodziców, to chyba mi coś odwaliło bo gadałam sama do siebie XD).

Jeśli jeszcze nie znacie serii to uwierzcie mi ze warto po niąsięgnąć, bo to nie tylko piękne, przyciągające wzrok okładki, ale oryginalna, ciekawa historia pełna magii, krwi, namiętności i nikczemnych planów.

Zdecydowanie polecam.

Widziałam, że głosy są podzielone, starałam się dojrzeć w tej książce coś dobrego, ale bezskutecznie. Fabuła mogła pójść w zupełnie innych, ciekawszym kierunku. Zdecydowanie nie mam ochoty na kontynuację.