Ludzie z mgły

"Ludzie z mgły" Izabeli Janiszewskiej to bardzo dobra i wciągająca książka. Książka pełna tajemnic, intryg , a wszystko to umieszczone w małej wiosce, gdzie społeczna lojalność, ludowe wierzenia i strach przed obcymi są najważniejsze.

W tej historii mamy wielu bohaterów, co może nieco przytłaczać. Jednak z każdym nowym rozdziałem pojawiają się ich wspólne powiązania, sekrety i przeszłość. Tylko dzięki szczegółowemu policyjnemu dochodzeniu oraz zawziętości ambitnego dziennikarza z zewnątrz, udaje się rozwiązać zagadkę nagłych i niewyjaśnionych zaginięć młodych mieszkańców wsi. Akcja powoli nabiera tempa, wzbudzając coraz silniejsze emocje, wątpliwości i niedowierzanie. A może coś w tej mgle jest? Może rzeczywiście jest ona niebezpieczna?

Całość doskonałe skonstruowana. Począwszy od ekscytującej fabuły, gdzie najciekawszy okazał się dla mnie wątek chorego chłopca, po charyzmatycznych bohaterów, wartką akcję i mocne zakończenie. Wszystkie te elementy autorka połączyła w spójną logiczną historię, od której nie można się oderwać. Bez jakichkolwiek wątpliwości- polecam i zachęcam innych czynników do zapoznania się z tą powieścią.

„Ludzie z mgły” to druga, po książce „Niewybaczalne”, powieść Izabeli Janiszewskiej, którą miałam okazję przeczytać. To wielowątkowa, dość intrygująca i niebanalna historia wywołująca czasem dreszcze podczas lektury. Do jej lektury zachęcił mnie tytuł. Mieszkam na Mazurach, w mojej okolicy nie brakuje wody, podmokłych łąk i bagnistych terenów, więc mgły są dla mnie niemal codziennością, zwłaszcza wiosną i jesienią, lecz nie budzą we mnie grozy, wręcz przeciwnie. Są dla mnie nie tylko pięknym tłem do robienia zdjęć, ale wchodząc w mgłę czuję jakby jakąś magię, baśniowy klimat...

Rewelacyjny, doskonale wyważony kryminał. Intryga wielowątkowa, wciągająca, o wielu mylących wątkach. Dobrze przeczułam rozwiązanie, chociaż nie było prosto. Powieść świetna.

Książka całkiem nieźle napisana, wciągająca, choć trochę przygnębiająca jeżeli chodzi o wnioski.

Kolejna bardzo dobra pozycja pani Janiszewskiej. Książka podobnie jak tytułowa mgła wciąga czytelnika od samego początku i nie wypuści ze swoich objęć aż do samego zakończenia. Wielowątkowy thriller, który nie pozwoli o sobie zbyt szybko zapomnieć. Bardzo dobra pozycja, którą mogę polecić z czystym sercem. Fani autorki nie będą zawiedzeni. Serdecznie polecam.

Książka mocno zachwalana i oczekiwana na YT i IG, więc kupiłam i dla mnie spore rozczarowanie. Na początku znika dziewczyna, to jest dość interesujący moment i potem przez 250 stron nic się nie dzieje, nudne powolne śledztwo, a potem końcówka fajna, ale przewidywalna. Znacznie ciekawszy dla mnie był wątek chłopca.

,,Nim straciła przytomność, pomyślała, że powinna kogoś powiadomić o postaci znikającej we mgle. Bo choć niewielu rzeczy w życiu była pewna, to wiedziała, że ci, których nakrył mleczny całun, nie wracali już nigdy."

No to jeśli szukacie znakomitej książki, która do samego końca trzyma w niepewności, to koniecznie powinniście sięgnąć po tą pozycję:-) Ile tu niepokoju i strachu, to aż serce stawało, bo ci, którzy chcieli kogoś ustrzec przed niebezpieczeństwem, nie dane było im tej chwili doczekać. Podobał mi się tutaj motyw małego miasteczka, a najbardziej to, że ludzie potrafili myśleć o innych, a nie tylko o sobie. Kiedyś właśnie tak było, że jak stodoła się komuś paliła, to każdy szedł pomóc. Teraz połowa ludzi udaje, że tego nie widzi, a pozostałej połowy połowa zaledwie pomyśli, by podejść i udzielić pomocy. Wracając do książki, w momencie, kiedy znika jedna postać rozpoczyna się śledztwo. Było prowadzone dość dokładnie, skrawek po skrawku dochodzimy do momentu, kiedy wszystko zaczyna się wyjaśniać. Zanim jednak to nastąpi, przewinie się bardzo dużo pobocznych postaci wraz ze swoimi historiami. Poznamy co robią na co dzień, w jaki sposób reagują na różne sytuacje oraz co kogo z kim łączy. Były tu momenty, kiedy byłam bardzo wzruszona i dotyczyły one przeszłości kogoś młodziutkiego. Nie działo się tam dobrze. Autorka idealnie zagrała tu na naszej psychice, bo to one w dużej mierze sprawiały, że nie mogliśmy się od książki oderwać. Końcówka była naprawdę świetn...

Czytamy książki z różnych powodów, ale myślę, że każdy zgodzi się, że najpiękniejsze, co może nas dzięki temu spotkać to przeżycie fabuły. Uwielbiam, gdy autorzy niczym wirtuozi słów wygrywają nimi melodie na strunach mojej zardzewiałej duszy, a echo tych melodii jeszcze długo rezonuje w moich poplątanych myślach. I życzę każdemu, kto kocha czytać, by trafił na pisarzy, którzy taki niezwykły koncert będą w stanie każdorazowo mu zafundować.
Nieprzypadkowo napisałam te słowa we wstępie do recenzji najnowszej powieści Izabeli Janiszewskiej, bo to właśnie przy ocenach jej wcześniejszych książek brakowało mi skali. I nie chodzi tu o to, że podobają mi się fabuły, jakie tworzy, chyba nawet tak nie jest. Rzecz w tym jak to robi, jakich słów do tego używa i przede wszystkim jak głęboko pozwala żyć tym historiom.
"Ludzie z mgły" to szósta powieść Izabeli Janiszewskiej i czwarta odsłona jej pisarskich możliwości, bo trylogię traktuję jako całość, a każda kolejna książka stanowi dla mnie dowód na to, że Iza wciąż trzyma w dłoniach wachlarz kart, które odkrywa powoli wedle uznania. Sięgając po spisane przez nią historie można być pewnym tylko tego, że rozpoczyna się niezwykłą podróż, którą zapamięta się na długo i będzie wielokrotnie wspominać, ale to, co kryje się między pierwszą a ostatnią stroną, pozostaje niespodzianką.
"Ludzi z mgły" nie da się porównać do wcześniejszych książek autorki, choć można by się w niej doszukiwać elementów zbliżonych przede wszystkim do th...

"(...) ci, których nakrył mleczny całun, nie wracali już nigdy."

Sinice na Podlasiu.
Bogdan i Urszula Jarosz nie mogą skontaktować się z córką Alicją, która dzień wcześniej świętowała urodziny. Komisarz Krzysztof Lipski przyjął zgłoszenie o zaginięciu. Aspirant Weronika Sowińska pomaga mu. Studentka była trzecią, którą według policjanta, zabrała mgła. Głośno tego jednak nie mówi. Wielu mieszkańców uważa podobnie. Staruszka, Teresa Kruszewska, twierdzi, że widziała dziewczynę wchodzącą przez most w mgłę.

Wszechobecne niedopowiedzenia, niedomówienia i tajemnice.

Historia pewnego chłopca, izolowanego od otoczenia i faszerowanego lekarstwami, uzależnionego całkowicie od matki są przerywnikiem w fabule (rzecz dzieje się wcześniej).

"(...) ci, którzy z niej wyszli mówili, że spotkali tam to co przeraża ich najbardziej."

Dwa miesiące później na oczach dwójki licealistów, z mgły wyszedł człowiek. Brudny, zaniedbany i przestraszony. Zagubiony. W dłoni trzymał zawieszkę Alicji.
Zawiadomili policję.
Kim jest ten człowiek?
Czy ma związek z zaginięciem Alicji?
Do akcji włączył się dziennikarz Daniel Weber.

Wyczuwalne napięcie towarzyszy tej opowieści od samego początku. Coś nieuchwytnego wciąż wisi w powietrzu.

"Mgła nie oddaje tego, co uznaje za swoje."

Komu i dlaczego zależy na tym, aby zagadki pozostały nierozwiązane?

Duża liczba i różnorodność bohaterów, których jedno łączyło...ta...

Podlasie.

Lokalna legenda z mgłą w tle – gęstą i nieprzeniknioną, mącącą w głowach i wiodącą na zatracenie. Kującą w oczy. Lepką. Cierpką. Wnikającą w nozdrza. Zostawiającą na karku „wilgotne pocałunki”. Tajemniczą. Odpychającą, a jednak kuszącą..

I ludzie z krwi i kości – bohaterowie dramatu. Kim tak naprawdę są? Dlaczego kłamią.. z głupoty, ze strachu, czy z miłości? Czego się wstydzą? Przed czym uciekają?

I choć na początku więcej jest pytań niż odpowiedzi, z mętnej, nieprzeniknionej mgły wyłania się mroczny obraz ludzkich słabości pełen rys i wgnieceń, poszarpany rozpaczą, zadymiony żalem, przypalony nienawiścią, przyprószony „miłością”..

Autorka niezawodnie porusza najczulsze struny ludzkiej duszy. Zapuszcza się w kręte ścieżki pewnych i wątpliwych sumień. Demaskuje świat pełen kłamstw i sekretów. Obnaża wątpliwie pewne życiowe wybory i ich konsekwencje. Zaklina rzeczywistość. Wzbudza dezorientację i rozpętuje emocjonalna burzę z piorunami.

„Ludzie z mgły” to niezwykle klimatyczny, rasowy kryminał, przede wszystkim o ludziach, których świat na własne życzenie lub mimo woli, utoną różnej maści mgle.

Polecam.

Oj tak, to była dobra książka!!
Rzadko dzieje się, że thriller zaciekawi mnie już od pierwszej strony. Tym razem tak się właśnie stało. Nie potrafię znaleźć elementu, do którego mogłabym się przyczepić. Bohaterowie wyraziści i z charakterem, fabuła spójna, logiczna, sam pomysł świetnie trafiający w moje czytelnicze gusta i co ujęło mnie najbardziej - świetny opis drobnych gestów bohaterów. Osobiście bardzo lubię, gdy w książkach pojawiają się wzmianki o tym jak postacie reagują na stres, jak z pstrykają palcami, zaplatają ręce na piersi - ot takie moje małe czytelnicze zboczenie. Pani Janiszewska pod tym względem mnie rozpieściła, dlatego już z niecierpliwością drobię nóżkami, aż porwę w ręce kolejną powieść Jej autorstwa.

Ciemny las, mgła, zarys domu lub miasteczka - lubię takie mroczne i tajemnicze okładki. Tak więc ta od razu wpadła mi w oko. A ponieważ ostatnią czytaną przeze mnie powieścią autorki "Apartament" byłam zachwycona bez zastanowienia skusiłam się na jej najnowszą książkę.

W Sinicach co jakiś czas ludzie przepadają bez wieści. Ludzie obwiniają za to mgłę, która unosi się nad łąką. Ostatnią zaginioną jest nastoletnia Alicja Janosz. W lesie zostaje odnaleziony mężczyzna, który nie pamięta kim jest i jak się tam znalazł.

Czy miał on coś wspólnego z zaginięciem nastolatki? Czy może on posiadać wiedzę co się stało z zaginionymi do tej pory ludźmi?

Mówiąc bez ogródek, jest to kolejna rewelacyjna książka autorki. Powieść z każdą kolejną stroną wciąga i coraz bardziej trzyma w napięciu. Wątek zespołu Münchhausena wbija w fotel. Jest to zaburzenie psychiczne, w którym zgłasza się fikcyjne dolegliwości lub wywołuje się chorobę. W tym przypadku sprawa dotyczy matki, która truje własne dziecko. Przyznaje, że ten wątek pochłonął mnie bez reszty. Czytałam i po prostu nie wierzyłam, jak można własne dziecko narażać na takie cierpienie. Rozumiem, że jest to choroba, nie mniej emocje są ogromne.

Dużo tajemnic i podejrzanych, z których każdy skrywa jakiś sekret, a do tego akcja osadzona w małej miejscowości.

Tytuł zdecydowanie z tych nieodkładanych, z czystym sumieniem polecam.

W Sinicach dochodzi do zaginięcia dziewiętnastoletniej Alicji Jarosz, która według świadka weszła w mgłę, unoszącą się nad łąkami i przepadła bez śladu. Okazuje się, że to nie pierwsza nastolatka, która zginęła w podobnych okolicznościach. Niepokój wśród mieszkańców narasta, kiedy dwa miesiące później z mgły wyłania się mężczyzna, który nie pamięta, kim jest, skąd przybywa, ani dlaczego ma przy sobie naszyjnik Alicji. Czy śledczym uda się na czas odnaleźć zaginioną dziewczynę i znaleźć odpowiedź na to, co stało się z resztą zaginionych osób? Wątek małego miasteczka, w którym wydarzyła się tragedia oraz mgły, wokół której budowana jest fabuła, momentami przypominał mi klimat Twin Peaks. Czy to dobre skojarzenie, musicie przekonać się sami? Jeżeli chodzi o mnie, muszę przyznać, że bardzo podobał mi się sposób prowadzenia fabuły. Uwielbiam ten dreszczyk emocji, który towarzyszy mi w trakcie trwania śledztwa, kiedy to autorka tak buduje fabułę, aby czytelnik mógł sam prowadzić śledztwo. Choć nie znalazłam winnego, jestem usatysfakcjonowana przebiegiem wydarzeń. Ode mnie 8/10.

"Ludzie z mgły" to pierwsza książka Izabeli Janiszewskiej, którą miałam okazję przeczytać. Chociaż kryminały i thrillery to zdecydowanie moje ulubione książkowe gatunki, ostatnimi czasy nieco mi się przejadły, dlatego od jakiegoś czasu głównie sięgam po inny rodzaj literatury. Dlaczego więc postanowiłam zabrać się za tę publikację? Z jednej strony z ciekawości, ponieważ niejednokrotnie mignęła mi gdzieś w bookmediach, a opinie o niej były bardzo pozytywne, a z drugiej dlatego, że została wybrana, jako kolejna z książek w ramach akcji @czytaniezwiedzmami.

Kiedy dziewiętnastoletnia córka znanego ortopedy — Alicja Jarosz, wchodzi do lasu spowitego mgłą i nie wraca do domu, zaniepokojeni rodzice zgłaszają sprawę na policję. Wtedy na mieszkańców Sinic pada blady strach. Alicja nie jest bowiem pierwszą osobą, która przepadła bez śladu w mglisty dzień, a małomiasteczkowa społeczność zdążyła przemianować wszystkie tajemnicze zaginięcia sprzed lat w lokalną legendę. Czy skoro poprzedni zaginieni przepadli bez wieści, Alicji uda się znaleźć drogę do domu? Jedna ze staruszek mieszkających przy samym wejściu do lasu twierdzi, że nie. Ale jak będzie naprawdę?

Po dwóch miesiącach od zaginięcia, oczy wszystkich mieszkańców są skierowane na mężczyznę, któremu udało się wyswobodzić z objęć tajemniczej mgły. Niestety nie wie on ani kim jest, ani skąd w ogóle wziął się w tym miejscu, ani tym bardziej, dlaczego ma przy sobie naszyjnik Alicji. Śledczy oraz lekarze z poblisk...

Na mieszkańców Sinic pada blady strach, kiedy dziewiętnastoletnia Alicja Jarosz znika bez śladu w mglisty poranek. Tym bardziej, że nastolatka nie jest pierwszą, która przepadła w unoszącej się nad łąkami mgłą. Dwa miesiące później z mlecznych oparów wyłania się mężczyzna, który nie pamięta kim jest i skąd się tam wziął. Problem jednak w tym, że ów mężczyzna ma ze sobą naszyjnik Alicji. Zmusza tym samym śledczych do wkroczenia na niebezpieczną drogę pełną lokalnych legend i… mrocznych grzechów.

Małomiasteczkowa społeczność na tle wielowątkowej historii z mokradeł, przyprawiającej ciało o „ciary na dziarach”- takiej fabuły nie powstydziliby się najznakomitsi pisarze. Zwłaszcza, że ta utrzymana jest w mrocznej tonacji spowitej wszechobecnym strachem i niepewnością. Cała historia została znakomicie skonstruowana, co stanowi już właściwie swego rodzaju wizytówkę autorki. Język oraz styl jak zawsze nienaganny, pozbawiony nadmiernych wulgaryzmów i mało smacznych scen erotycznych rodem z soft porno. Natomiast doskonale skrojeni bohaterowie zmagający się z własnymi demonami gwarantują niezwykle emocjonującą podróż. Podróży, której ja pomimo kolejnych stron nie chciałem kończyć. Lista plusów tej książki jest dłuższa, znacznie dłuższa.

Izabela Janiszewska jest moją książkową miłością, ale to przecież nie jest żadną tajemnicą. Jej nazwisko zawsze znajduje się na jednym z najwyższych stopni podium w prywatnym rankingu moich ulubionych autorek. Czytałem wszystkie ks...