Nic więcej

Muszę przyznać, że gdzie nie spojrzę tam czytam opinie o tej książce na zasadzie "to wspaniała, kolejna książka autorki". No właśnie, kolejna!
A ja pierwszy raz się z nią spotykam i to zupełnym przypadkiem. Jednak kiedy sprawdziłam, to faktycznie, nawet kojarzę okładkę poprzedniej powieści Pani Karoliny, ale jeszcze nie miałam okazji jej czytać.
To co, teraz mam okazję stwierdzić, czy warto?
Po lekturze "Nic więcej" jestem pewna, że zaraz, dosłownie za moment sięgnę po jej drugą książkę.
W tej dostaniecie historię miłości napisaną niezwykle lekko, przyjemnie i tak... przemyślanie. Miałam odczucie, że nic nie jest w tej opowieści przypadkowe i że wszystko było zaplanowane. Przez to czuje się, jak by stało się tuż obok bohaterów i przeżywało z nimi każdą, nawet tę najmniejszą emocję.
Polecam!

Miłość w tej powieści to słowo kluczowe. Często o niej możemy przeczytać, jednak ukazana jest nie tylko jako ta piękna ale też ta która przynosi ból, czasem ból nie do opisania. Tak jak w życiu, dla jednych miłość może być cudowna dla innych sprawiać ból i ten fizyczny i ten duchowy. Sylwia po studiach wraca do rodzinnego miasta, do Rzeszowa. Tam znajduje wymarzoną pracę, ma chłopaka z którym planują przyszłość, kochających rodziców, jednak czegoś jej w życiu brakuje do spełnienia marzeń. Świat wywraca się do góry nogami, gdy poznaje Igora, mężczyznę po przejściach, pięćdziesięciolatka który zawładnie jej sercem , choć nie miało to prawa się wydarzyć. Pewne fakty ujrzą światło dzienne, jednak czy to będzie miało wpływ na ich przyszłość? Czy Sylwia będzie gotowa poświęcić wieloletni związek i stać się kimś więcej dla tego mężczyzny? A Igor, czy zadeklarowany singiel, facet który boi się związków na poważnie będzie gotów zmienić się dla tej o połowę lat młodszej dziewczyny? Jak to się zakończy? Ja już wiem. Miałam wielką przyjemność czytać książkę Karoliny Winiarskiej, która dostarczyła mi ogromu wzruszeń, przyspieszyła bicie mego serca i zawładnęła moimi myślami.

Druga książka tej autorki, którą przeczytałam. Lubię książki tak zwanych debiutantów literackich i chętnie po nie sięgam ale chyba nie bardzo się odnajduję w fabułach tej autorki.
Dorosły mężczyzna po przejściach, ale wiecznie w rozterce, niezdecydowany, nie wie czego chce. Długie i żmudne dochodzenie do czegokolwiek, w koło kręcenie się wokół tego samego. Notoryczne analizowanie tych samych kwestii. Generalnie w pewnym momencie miałam wrażenie, że autorka zjada własny ogon. Sama fabuła byłaby ciekawa gdyby nie powtarzanie tego samego tylko innymi słowami. Momentami niedojrzałe dialogi zabijały wszystko, co usiłowałam znaleźć między bohaterami.
I mocno mnie poruszył wątek samosądu w sieci. Nie podoba mi się. Rozumiem motywy, sama jestem zdeklarowaną przeciwniczką jakichkolwiek form przemocy, a na tle rasowym szczególnie i jestem jak najbardziej za karaniem sprawców ale metod jakie zastosowała bohaterka Sylwia absolutnie nie popieram. Są inne sposoby.
Zaskakujące jest też dla mnie to, jak z książki na książkę autorka zmieniła styl. "Następnym razem" była zupełnie inna, szczera i prosta, pozbawiona sztucznie brzmiących filozofii, a przez to fajniejsza, mimo że fabuła „Nic więcej” bardziej mi się podobała.

Sylwia ma życiu wszystko, spokojny związek, pracę, którą lubi, kochających rodziców. Jednak jej życie mimo wszystko jest pozbawione barw. Kiedy spotyka Igora jej życie wywraca się do góry nogami. Dwa razy starszy mężczyzna zawraca w głowie młodej dziewczynie. Czy ta miłość może się udać?
Książka niestety mnie nie zachwyciła. Jakoś mi w tym wszystkim brakowało emocji, a Igor denerwował swoim zachowaniem, sam nie wiedział czego chciał od życia. Raz chciał z Sylwią być, innym razem nie chciał, to się bał, wycofywał itd. Cała historia mogłaby być ciekawa, tylko wydaje mi się, że zostało w mało ciekawy sposób przekazana.

Sylwia po studiach wraca do rodzinnego domu i zaręcza się ze swoim wieloletnim partnerem. Jednak nie jest to spełnienie jej marzeń, ponieważ nie czuje się spełniona w tym związku, ma wręcz wrażenie, że trwa przy Łukaszu z wygody i przyzwyczajenia jednocześnie niewiele od siebie dając i nie otrzymując niemal nic w zamian.

Wszystko zmienia się w chwili gdy poznaje Igora, współpracownika i wieloletniego przyjaciela ojca. Niemal wszystko wokół jest przeciwne uczuciu Tyc dwojga, ale w chwili gdy widzą się po raz pierwszy cały świat zamiera, a ich priorytety ulegają całkowitej przemianie. Czy taki związek ma szansę na przetrwanie?

Gdy Sylwia jest z daleka od Igora rozum podpowiada jej, że powinna zerwać tę niezdrową relację utrzymywaną przed wszystkimi w tajemnicy, jednak gdy tylko ich oczy się spotykają nic wokół się już nie liczy.

***

Książka nie tylko o miłości. Autorka w świetny sposób ukazuje zawiłość ludzkich uczuć oraz bezradność w obliczu głębokiej miłości. Uczucie, jakie zdarza się raz na milion, a droga do jego spełnienia usłana jest cierniami.

Znajdziemy tutaj przede wszystkim analizę ludzkich słabostek, ale także siły charakteru, która pozwala zwyciężyć przeciwności losu. Ludzkie uprzedzenia, które zostają czytelnikowi ukazane skłaniają do przemyślenia własnych zachowań – czy głośno wrażając pewne poglądy nie ranimy innych? A może wyrządzamy krzywdę bliskim osobom po...

"Nic więcej" to moje drugie spotkanie z twórczością autorki. Okładki i opisy książek pani Karoliny bardzo do siebie przyciągają, dlatego po totalnym rozczarowaniu "Następnym razem", mimo wszystko skusiłam się na drugą wydaną przez nią książkę.

Muszę przyznać, że ogromnym zaskoczeniem okazał się dla mnie wiek Igora i nie ukrywam, że na początku mnie ten fakt trochę zniechęcił do lektury, ale postanowiłam dać jej szansę. Niestety, bardzo się zawiodłam. Jest to książka trochę nijaka, czegoś tu zdecydowanie zabrakło. Mamy tu słabo, wręcz powierzchownie wykreowanych bohaterów, pozbawionych jakiegokolwiek charakteru oraz niedopracowaną, płytką i nieciekawie poprowadzoną historię. Igora i Sylwię tak naprawdę nie łączyło nic, oprócz wzajemnego przyciągania. Ich znajomość kręciła się tylko i wyłącznie wokół tego.


Nie jest to książka, która wywarła na mnie jakiekolwiek wrażenie, choć dzieje się tutaj naprawdę bardzo dużo. Jest zakazana miłość, problemy i sekrety rodzinne, śmierć, rasizm, zdrady, wypadek, pożar, próba samobójcza, spotkania po latach.. Na kartkach tej stosunkowo krótkiej powieści przewija się praktycznie wszystko, a tak naprawdę nic konkretnego. Według mnie tego wszystkiego jest tu po prostu za dużo. Wszystkie wydarzenia były opisywane po łebkach i brakowało mi porządnego rozwinięcia tych najważniejszych wątków.

Widziałam, że wiele osób narzeka na ilość mądrych sentencji i cytatów zawartych na kartkach tej powieści, a dla mnie była to...

"Nic więcej" to najnowsza powieść obyczajowa od Karoliny Winiarskiej.
Młodziutka Sylwia właśnie zaręczyła się ze swoim chłopakiem Łukaszem, ale gdzieś w głębi serca, nie widzi z nim wspólnej przyszłości. Niespodziewanie poznaje Igora, dojrzałego mężczyznę, wspólnika ojca, który zawraca jej w głowie. Z pozoru z tego niewinnego zauroczenia rodzi się gorące uczucie, ale czy przetrwa próbę czasu i różnice wieku? To już zależy tylko od nich, czy potrafią zaryzykować dla miłości...
"Nic więcej" to powieść obyczajowa o miłości i życiowych rozterkach. Jak sami wiecie miłość czasem potrafi przyjść w najmniej oczekiwanym momencie i to właśnie spotyka naszych bohaterów. ONA zaręczona, ale nie do końca jest pewna swoich uczuć do ukochanego. ON rozwodnik, facet po przejściach, których boi się pokochać całym sercem. Niby to tylko zwykła historia o miłości, ale tylko z pozoru, bo książka porusza wiele ważnych tematów, nie tylko tych o miłości. Na dodatek dużo pięknych słów, które padły z ust Jeremiego - miód na serce. W książce przewija się temat rasizmu, od wieczny problem współczesnego świata. Ehh... dla niektórych ludzi niestety nadal tolerancja (i zdrowy rozsądek) nie mieści się w głowie(!), ale to już inna bajka. Wracając do samej historii to skierowana jest dla tych, który lubią zagłębiać się w perypetie życiowe książkowych bohaterów, w których rozterki i problemy przeplatają się z gorącym uczuciem. W książce nie brakuje zwrotów akcji, co wzbudzi zaskoczenie niejednego cz...