Po tamtej stronie

"Od Państwa decyzji, drodzy Czytelnicy, zależy, czy umieścicie ją na półce z bajkami, czy literaturą faktu"

Poważna dziennikarka śledcza, ta, która w 2007 roku chroniona była przez CBŚ, Ewa Ornacka, popełniła książkę o duchach. Nie zdarzyłoby się to zapewne, gdyby nie nagły i tragiczny zgon osoby spokrewnionej z panią Ewą i dziwne zdarzenia, które po tym fakcie zaczęły następować, jak pisze autorka wręcz "lawinowo".

Temat ten i wszystko, co z nim związane, zawsze mnie interesował. Tym razem chciałam zobaczyć jak duchy i medium potraktuje dziennikarka od przestępczości zorganizowanej. Jeśli chodzi o samo meritum, to raczej nie dowiedziałam się niczego nowego. Stwierdzam jednak, że autorka potraktowała temat bardzo poważnie i bardzo profesjonalnie.

W sumie zadawała nieliczne pytania, a potem po prostu słuchała, słuchała i słuchała, tego co ma do powiedzenia medium. Nie komentowała, nie drążyła jakoś szczególnie mocno. Pod koniec książki opowiada pani Ewa o znanym chyba wszystkim nam Krzysztofie Jackowskim. O tym od kiedy "widzi" i "wie", czy ta umiejętność? jest dla niego darem czy przekleństwem itd. itp.

Odpowiadając samej sobie na zagadnienie z cytatu na początku mojej wypowiedzi, myślę, że specjalnie dla tej książki stworzę sobie dodatkową półkę... "Nie jestem do końca pewna"....

Opowieści o duchach towarzyszą nam niemal od zawsze, w końcu wzbogacały niejedną bajkę, ale i skutecznie odganiały sen, gdy były elementem nieco doroślejszych historii. Niemniej jednak w większości przypadków duch, zjawa czy jakikolwiek inny twór nie z tego świata, brany był jako coś nieprawdopodobnego. Element wybujałej wyobraźni, a nie część naszej rzeczywistości. Co prawda, wspominki o istotach i zdarzeniach paranormalnych, potrafią napawać strachem – niezależnie od wieku, jednak staramy się je rozpatrywać w kategoriach takich samych jak baśnie. Ale czy to odpowiednie podejście?

Ewa Ornacka to dziennikarka śledcza, która zyskała sławę na rynku wydawniczym swoimi publikacjami dotyczącymi mafii. Czemu o tym wspominam? Uważam, że to istotne, by podkreślić, że do tej pory Autorka zajmowała się kompletnie inną tematyką, aniżeli ta, której podjęła się w książce. Nie jest to spragniona sławy kobieta, która chce zaistnieć i podejmuje się kontrowersyjnego tematu. To dziennikarka z wyrobioną przez lata renomą, charakteryzująca się dociekliwością, świetnym, wciągającym piórem i dużym oddaniem sprawom, nad którymi chce się pochylić. Lecz tym razem zechciała dotknąć tematu tego, co dzieje się po śmierci. I choć wydaje się nieprawdopodobny, to przecież wielu z nas zawsze uważało, że układy rodem z „Ojca chrzestnego” też należy włożyć między bajki…

„Po tamtej stronie” to przede wszystkim rzetelny reportaż. Poparty r...