Prezes

Sięgając po kolejną książkę z mojej biblioteczki złapałam za grzbiet pewnego przystojniaka w garniturze, białej koszuli pod krawatem. Witaj Panie „Prezesie”, dziś jesteś umówiony ze mną na spotkanie.

Jednak od samego początku zorientowałam się, że z Jadźką nie mam szans, że przegrałam już w samych przedbiegach.

Kiedy przychodzimy na świat wiadomo, że nie każdy będzie miał łatwo. Jedni poddają się szybciej od innych. Jedni walczą, po to tylko by spróbować, a inni stojąc u boku podobnych sobie wygrywają. Do jakich „jednych” zalicza się główna bohaterka książki?
Mam nadzieję, że po przeczytaniu mojej recenzji nie będziesz miał żadnych problemów z odpowiedzią na to pytanie.

Światem żądzą pieniądze i nikt nie powie mi, że jest inaczej. Dają władzę absolutną. To karta magnetyczna, która otwiera wszystkie drzwi, nawet te, do których nie ustawia się żadna kolejka chętnych, by je przekroczyć. Jedno niepozorne zdarzenie spowodowało, że Iga (vel Jadwiga) znalazła się po tej złej stronie drzwi i choć miały ona klamkę, której naciśnięcie dawało szansę na ucieczkę to czy nie będzie za późno na podjęcie decyzji?
„…jej uśmiech był rozbrajający. Chyba ostatnio często odwiedzała ją Wróżka Zębuszka” – mając przed oczami taki widok zapewne sama bym uległa, a okoliczności spotkania Igi z właścicielką wcześniej opisanego uśmiechu nie należały do codziennych. Kiedy okazało się, że 8 letnia Matylda zgubiła się Iga bez chwili zastanowienia postanawia bezpieczni...

Historia Igi i Wiktora przypadła mi do gustu. Jednakże mam wrażenie, że wszystkie sytuacje działy się za szybko - wszystko było opisane w zawrotnym tempie. Związek głównych bohaterów został zawarty w mgnieniu oka, co było raczej mało realne. Iga na początku bardzo przypadła mi do gustu, została wykreowana na zadziorną i stanowczą kobietę, jednak później zaczęła mnie denerwować swoim zachowaniem. Jeśli chodzi o Wiktora to za szybko się zdradził ze swoim powiązaniem z mafią. Facet niby jest gangsterem, ale jest jednej strony uczuciowy, a z drugiej arogancki. O samej mafii w sumie nic tutaj nie ma. Mamy tutaj kilka ciekawych zwrotów akcji, jednak według mnie były one za szybko rozwiązywane.
Zakończenie nie było zaskakujące. Autorka skończyła swoją historię w kilku stronach, opisując wydarzenia 10 lat później. Jedynym zaskoczeniem było pojawienie się chłopaka Matyldy. Mogę się już domyślić że następna część będzie właśnie o nich.
Mimo wszystko miło spędziłam czas z panem prezesem, była to fajna i lekka historia. Książkę przeczytałam w jeden wieczór, autorka napisała ją bardzo prostym i luźnym językiem. Polecam osobom lubiącym lekkie książki, bez zawiłej fabuły. ☺️