Wszystko, co brzydkie i cudowne

Książka, która zapadnie każdemu w pamięć jeśli uda dotrwać się do końca. Nie jest ona przyjemna, ani łatwa, ukazuje o wiele inne spojrzenie na pewne aspekty związane z życiem. Po przeczytaniu będzie długo się o niej myśleć, a do tego czasami będzie potrzeba przerwy podczas czytania. Opowieść pełna smutku, problemów, ale także nadziei i miłości.

Przed rozpoczęciem tej lektury miałam dylemat, czy w ogóle po nią sięgnąć ... ma bardzo skrajne opinie... jedni są nią zachwyceni, inni... zniesmaczeni. Jako, że wolę sama wyrobić sobie opinię, nie sugerując się ocenami innych, zdecydowałam się przeczytać "Wszystko co brzydkie i cudowne" autorstwa B. Grennwood. Odnalazłam w tej książce zarówno to, co brzydkie, jak i to, co cudowne.... Tak. Bo właśnie o tym ona jest.... o życiu, w którym spotykają nas brzydkie i cudowne rzeczy. Historię głównych bohaterów - Wavy i Kellena poznajemy zarówno z perspektywy ich samych, jak i innych osób, uczestniczących w ich życiu. Historię niełatwą, wzruszającą, wstrząsającą i zmuszającą do refleksji. Historię potwierdzającą, że człowiek jest zwierzęciem stadnym, któremu do życia potrzebna jest miłość, poczucie bezpieczeństwa, rodzina. Historię, pokazującą siłę miłości, siłę uzależnienia i siłę determinacji, jaka drzemie w człowieku. Szczerze polecam.

niepokojąca lektura, są niewydolni rodzice, jest zbyt wczesne dojrzewanie i napięcie erotyczne, książka bardzo gruba, ale czyta się super

Pewnych granic się nie przekracza. Ani na moment nie pomyślałam, że to, co się dzieje, dzieje się dobrze. Nie powinno tak być.

Historia Wavy zaczyna się z perspektywy jej kuzynki Amy (te rozdziały najbardziej lubiłam. Były takie jacquelinewilsonowe). Dopiero później wypowiada się ona w swoim imieniu, ale mimo tego nadal jest dla nas chodzącą zagadką. Prawie w ogóle się nie odzywa, nie je przy ludziach, a nocami lubi się wymykać. Nikogo do siebie nie dopuszcza. Do czasu, aż poznaje starszego o jakieś piętnaście lat Kellena.

Relacji Wavy i Kellena nie mogę Wam zaspoilerować. Odkryjecie ją sami, po swojemu i z własnymi emocjami. Powiem tylko tyle, że gdyby pozostała w sferze duchowej (przynajmniej do pewnego momentu), przyjęłabym ją z większym zrozumieniem i akceptacją.

Ja wiem, że powinnam przefiltrować sobie opisane wydarzenia przez sytuację dziewczynki. Jej dom rodzinny nigdy nie był azylem, a wręcz jego przeciwieństwem. Wavy, chcąc chronić siebie i małego brata, musiała w błyskawicznym tempie stać się odpowiedzialną i dojrzałą osobą. Jak to osiągnąć w wieku zaledwie ośmiu lat?

Mamy do czynienia z wieloma perspektywami. Niemal każdy wprowadzany kolejno bohater dostaje własny rozdział, jednak prawie wszystkie te postacie wydają się bardzo papierowe. Nawet w sylwetkę Kellena kwestie i zachowania są po prostu wpychane. Na skrzydełku książki czytamy o wspaniałym i oryginalnym stylu autorki. Albo to wina tłumaczenia, albo te zachwyty są moc...