Wysłannik

To chyba jedna z najbardziej wyczekiwanych książek fantasy tego roku! Ale czy była warta uwagi?

No kurczę, powiem Wam, że problem polega na tym, że wpaść na dobrą serię fantasy, która po kilku tomach nie zaczyna nudzić to jest sukces. A powiem szczerze, że nie trawię Żniwiarza (tak, musiałam się do tego przyznać!). A jednak po Zapomnianą Księgę sięgam bez żadnego „ale”.

I tak też się stało tym razem… już tęsknię, już chcę więcej, już mi mało! Boże, jak mi brakuje już tych bohaterów, tego świata!

Zazdroszczę tym, którzy dopiero zaczynają przygodę z tą serią bo jest fenomenalna. Tak czy inaczej, czekam na kolejny tom, bo mam nadzieję, że będzie i że autorka już pisze!

Niezwykłe universum w postapokaliptycznej rzeczywistości pełnej słowiańskich demonów i ludzkich emocji. Wszystko się zmienia prócz ludzkich zachowań i emocji.
Formuła powieści drogi.
Z przyjemnością powróciłam do przeczytanej trylogii, która się nieco rozrosła (i bardzo dobrze).

Po raz czwarty Hubert Sierpień i jego przyjaciele zawitali do mojego czytelniczego świata. Lub też inaczej – to ja wróciłam do ich uniwersum. Chociaż minęło już kilka lat od apokalipsy, ludzie wciąż ostrożnie odnajdują się w nowych realiach i skupiają się na tym, by przetrwać. Trzymają się w swoich zamkniętych kręgach, nie podróżując z obawy przed krążącymi wszędzie demonami. Hubert jednak nie wyobraża sobie takiej sytuacji. Zależy mu, by ludzie znów mogli się komunikować i łączyć w większe grupy niż te, w których aktualnie mieszkają w swoich niewielkich wioskach. Aby przekonać do swojego pomysłu mieszkańców osad z północnej części kraju, zaprasza przedstawicieli do swojej wsi na rozmowy. Kiedy rozpoczynają się obrady, do ich grona dołączają obcy. Twierdzą, że przybyli z Groty, dość daleko położonej osady i przybyli, by nawiązać kontakty i ustalić zasady ewentualnej wymiany przydatnych produktów. Hubert ma kiepskie doświadczenia z mieszkańcami Groty i chociaż przyjaciele powtarzają mu, że ma paranoję, on wie swoje i nie zamierza im ufać. Jak przekonać się, czy goście mówią prawdę? Wyruszyć w niebezpieczną podróż, której celem jest sprawdzenie stopnia prawdomówności obcych. Czy wszyscy wrócą cali z tej misji? Czy uda im się odnaleźć tajemniczą osadę? Kto stanie się wrogiem, a kto sprzymierzeńcem drużyny?

Autorka pisze dynamicznie, wplatając w tekst iskrzące humorem dialogi. Bohaterowie, zarówno ludzcy, jak i ci demoniczni, są świetnie przedstawieni, co pozwala i...

No, no, @weneedyabooks! Dzięki Wam coraz bardziej zaczynam lubić fantastykę!

"Wysłannik" to czwarta część cyklu "Zaginiona księga" autorstwa Pauliny Hendel, której twórczość miałam już przyjemność recenzować na moim profilu. Tym razem ponownie podążyłam wytyczonym przez nią szlakiem pełnym demonów i prób naprawienia świata.
Była to bardzo przyjemna podróż, i nieznajomość poprzednich części wcale, a to wcale nie było dla mnie przeszkodą.

Hubert wyrusza w daleką i niebezpieczną podróż w poszukiwaniu sprzymierzeńców.
Wkrótce jednak okazuje się, że jego wiedza, zarówno ta o świecie, jak i o ludzkiej naturze, nie jest wcale wystarczająca. Czy wiadomym jest komu warto zaufać, a przed kim bronić? Bowiem gdy tylko zapada zmierzch, na łowy wyruszają demony: nie tylko te żywe, lecz również demony ludzkiej duszy... Losy dawnego porządku na świecie wiszą na włosku...

Jak już wspomniałam, spędziłam kilka przyjemnych chwil z tą książką. Bardzo lubię styl, jakim posługuje się Pani Hendel, więc powieść tą może nie pochłonęłam, ale przeczytałam dość szybko. Z całą pewnością jej sposób kreowania samej historii przypadnie do gustu szczególnie młodszym czytelnikom. Walka pomiędzy dobrem i złem jest tutaj bardzo dobrze wyważona, choć z całą pewnością zaskoczy Was pewny ciekawy aspekt z nimi związany (lecz nie będę zbyt dużo spoilerować 😉). Jeżeli miałabym jednak coś w niej zmienić, to być...

Czy ta wieczna wędrówka Huberta kiedyś się skończy? Raczej wątpię, to już 4 tom serii a nasz bohater znowu wyrusza w drogę bo co innego mógłby robić. Święcinianie przygotowują wiec, na który zapraszają wysłanników zaprzyjaźnionych wiosek z północy. Mają zamiar omówić współpracę, wsparcie i handel między wioskami. Na wiecu pojawiają się niespodziewanie mieszkańcy nieznanej nikomu Groty leżącej na południu Polski i proponują porozumienie. Hubert od razu widzi w nich wroga bo zachowują się jak żołnierze. Natomiast Iza i reszta mieszkańców widzą w nich dobrego sprzymierzeńca więc wyruszają w podróż do ich osady tym razem bez naszego Łowcy. Co się dzieje z Hubertem i na jakie przeszkody znowu trafiają nasi bohaterowie? O tym musicie przeczytać już sami. W tym tomie poznajemy nowych różnorodnych bohaterów. Oczywiście połowy imion już nie pamiętam 😅 jak dla mnie jest ich zdecydowanie za dużo. Historia jest ciut lepsza niż w pozostałych tomach bo w sumie nie wiemy już czego się spodziewać ani komu ufać. Pojawiają się dobrzy i źli ludzie a także więcej udomowionych demonów. Zuza odkrywa nowe moce przez co lubię ją coraz bardziej. Akcja jest niezmienna jak w pozostałych tomach. Zakończenie zaskakuje i w pewnym stopniu nawiązuje do serii Żniwiarz, na co czekałam od dobrych dwóch tomów 😂 Poza tym pozycja jak najbardziej do polecenia dla wszystkich fanów Pauliny jak i słowiańskich bóstw. Już nie mogę się doczekać co autorka szykuje na koniec. Mam nadzieję że będzie to coś spektakular...

Po raz pierwszy spotkałam się z twórczością Pani Pauliny, kiedy buszując w księgarni otworzyłam na przypadkowej stronie tom 3 Zapomnianej Księgi. Dobre pół godziny stałam jak wmurowana w podłogę i nie mogłam się oderwać od czytania. Przed przeczytaniem całej książki jeszcze w sklepie uratowało mnie tylko i wyłącznie zamknięcie tegoż lokalu ze względu na późną porę. Wyszłam zaopatrzona we wszystkie dostępne tomy Zapomnianej Księgi i pierwszy tom Żniwiarza. Rzadko zakochuję się w stylu danego autora od pierwszej przeczytanej strony, a tutaj było to dla mnie istne objawienie czytelnicze. Pochłonęłam Zapomnianą Księgę w ciągu tygodnia i rozpoczęło się moje niemiłosiernie się dłużące oczekiwanie na kolejny tom. Tym bardziej cieszy mnie, że udało mi się Wysłannika otrzymać jeszcze przed premierą od wydawnictwa We need Ya, jako egzemplarz recenzencki, za co działowi marketingowemu bardzo serdecznie dziękuję.
Powiem krótko i na temat: Żadna, ale to żadna przeczytana przeze mnie do tej pory seria fantasy (a musicie uwierzyć mi na słowo, że było ich sporo), nie miała tak logicznie, płynnie i spójnie napisanej fabuły. Przy tym wyrazista postać Huberta, nie mniej barwne postaci jego bliskich, przyjaciół i wrogów, a do tego szczypta słowiańskich wierzeń sprawiają, że nie mogę oderwać się od czytania, a koniec książki to dla mnie cios w najczulszy punkt, bo wiem jak desperacko będę wyczekiwać premiery kolejnej części.
W tej serii każdy znajdzie coś dla siebie, a ja utonęłam w ...

Szczerze? Uwielbiam tę serię i przyznaję, że przypadła mi do gustu dużo bardziej niż Żniwiarz. W mojej opinii jest ciekawsza i w fajniejszy sposób prezentuje naszą słowiańską mitologię.

„Wysłannik” to już czwarty tom serii „Zapomniana księga”, która przez długi czas była trylogią. Pewnie was nie zaskoczę kiedy napiszę, że cieszę się z jej wznowienia i rozbudowania, ale równocześnie mam nadzieję, że piąta część będzie już ostatnią, ponieważ bardzo chciałabym dowiedzieć się, jak to wszystko się zakończy!
Ten tom różni się trochę od pozostałych. Przede wszystkim jego akcji rozgrywa się w podróży, a to z kolei pociąga za sobą rozbudowanie świata, nowych bohaterów, nowe demony oraz nowe przygody. W tej części nic już nie jest takie jasne, jak w poprzednich. Doszliśmy do momenty, w którym nie wiemy, co będzie dalej i komu możemy ufać, przez co historia jest ciekawsza i w miarę dynamiczna. Następną widoczną zmianą jest różnica w „dojrzałości” zarówno bohaterów, jak i samej opowieści. Nie są one może jakieś kolosalne, ale jednak zauważalne. Styl autorki jest bardzo przystępny i lekki, a bohaterowie... cóż ja ich uwielbiam, nawet jeżeli momentami przewracam przez nich oczami ;)

Podsumowując „Wysłannik” to świetna kontynuacja cyklu, a ja osobiście nie mogę doczekać się już „Demona”.

Spodziewałam się, że ta część będzie lepsza od poprzednich, ale jednak jej poziom i tak mnie zaskoczył!
Pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy jest to, że jest znacznie dojrzalsza. Dojrzał nawet Hubert, który dalej zachowuje się nie rozsądnie, ale widzi swojego błędy, jest bardziej troskliwy i ma więcej okazji do rozmyślań, które są trafne i udzielają się czytelnikowi.

Świat zostaje rozbudowany. Wraz z oddaleniem się od Dąbrówki i poznaniem nowych wsi, odkrywamy nie tylko nowe sposoby przetrwania, ale też nowe relacje z demonami. Obie rzeczy mogą zaskakiwać, ale dla bohaterów są pouczające. Autorka więcej skupia się na demonach - tych nowych, których nikt nie zna, ale też tych dobrze znanych.

Bardzo się cieszę, że Zuza dostała w tej części więcej uwagi. Przez te poprzednie zżyłam się z nią jak z siostrą przyjaciółki - znam, wiem, ile ma lat, ale w moich oczach zostaje na etapie tych kilku, kilkunastu lat i potem sama muszę sobie przypominać, że jest już dorosła. Zuza ma silny charakter, potrafi postawić na swoim, a jednocześnie dla kontrastu buja w obłokach i wydaje się oderwana od rzeczywistości.

Zakończenie szokuje jak w pierwszej części i jednocześnie nadaje więcej sensu "Strażnikowi".

Zacznę od zakończenia, które dalej analizuję w głowie. Było prawie tak samo szokujące, jak to z pierwszego tomu. Dzisiaj skończyłam "Wysłannika", jutro od razu zabieram się za "Demona", czyli ostatni tom serii, nie ma innej opcji. Współczuję czytelnikom, którzy czytali książki wcześniej i musieli długo czekać na kontynuację - jak udało wam się wytrzymać w tej niepewności?! Póki co nic z tego nie rozumiem i trochę się boję, w jaki sposób autorka to poskleja... Uch! Oby wyszło dobrze!

Ten tom będę miło wspominać, bo spodobało mi się w nim kilka rzeczy. Podobały mi się nowe demony i to w jakim kierunku rozwinęła się ich relacja z ludźmi. Podobały mi się nowe wioski, zupełnie inne od tych, które do tej pory poznaliśmy. Stało się to, na co czekałam w zasadzie od samego początku, w końcu znaleźli się ludzie, którzy powrócili do dawnych wierzeń. Podobało mi się, że Hubert "zmienił towarzystwo" i tym razem podróżował z innymi bohaterami niż zwykle. No i wreszcie coś się ruszyło w duecie Hubert-Iza! Scena z TYM wyznaniem wyszła super, lepiej nie można było tego pokazać.

Wady, o których pisałam przy okazji poprzednich części, cały czas występują. Najbardziej rzuca się w oczy schematyczność. Poza podróżowaniem z punktu A do punktu B i z powrotem, zabijaniem potworów i ewentualnym uciekaniem z niewoli, nic więcej się nie dzieje. Jednym czytelnikom będzie to przeszkadzać, innym nie.

Polecam fanom fantastyki i powieści młodzieżowych. Spróbujcie zmierzyć się ...

"Wysłannik" to kolejna część z serii "Zapomniana Księga" autorstwa Pauliny Hebdel. Książka tak jak i jej poprzedniczki trzyma poziom, a akcja zgrywa się w logiczną całość. Zauważalna jest zmiana w zachowaniu bohaterów, a mianowicieto jak wydorośleli. Zauważalne są również znany w relacjach między nimi. Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie, czemu sprzyja wartka akcja oraz bardzo przyjemny, nieprzekombinowany, nieskomplikowany język. Zarówno tą książką jak i cała seria jest bardzo dobra i widać, że autorka miała na nią naprawdę dobry pomysł i równie dobrze poradziła obie z jego realizacją. Na pewno polecam tę książkę i nie mogę doczekać się kolejnej części.
Książkę odebrałam za ISBN-y na stronie Czytam Pierwszy.

Tą serię czyta się tak przyjemnie, że nawet nie zauważyłam, kiedy dotarłam do końca. Z jednej strony można odnieść wrażenie, że nic szczególnego się nie dzieje, z drugiej jednak cały czas należy zachować czujność. W każdej chwili sytuacja może się diametralnie zmienić. Nie nudziłam się nawet przez chwilę i już nie mogę się doczekać kolejnej część.

„Wysłannik” to kolejny (czwarty) tom Zapomnianej Księgi. W tej serii moim zdaniem nie ma tomów lepszych i słabszych – każdy z nich równie mocno mi się podoba i równie trudno jest odłożyć książkę podczas czytania. Bardzo trudno także zmusić się do pójścia spać przed poznaniem zakończenia (zresztą później też, z powodu sporych emocji).

Autorka przedstawia nam coraz więcej demonów i sposobów na zabicie ich. W dalszym ciągu utrzymuje się też świetny postapokaliptyczny klimat. Zakończenie, jak to w tej serii bywa, jest zaskakujące, wręcz zmusza do sięgnięcia po kolejny tom żeby poznać więcej tajemnic tego świata.

Muszę jeszcze wspomnieć o relacji Izy i Huberta – jest cudowna, bardzo realistyczna i po prostu ma sens to, że w pewnym sensie „stoi w miejscu” skoro bohaterowie prawie się nie widują. Lubię bohaterów tej serii i relacje między nimi.

Chcę więcej!
Zdecydowanie więcej! Myślałam, że ciężko będzie dorównać "Strażnikowi", ale "Wysłannik" o jej... Książkę pochłonęłam w momencie, od samego początku AKCJA za AKCJĄ, tak jak lubię :D Trzymała w napięciu i naprawdę ciężko było się od niej oderwać.
Nie wiem czy to możliwe, ale jeszcze bardziej zżyłam się z bohaterami, przeżywałam wszystko z nimi, martwiłam się o nich i naprawdę bardzo ucieszyłam się z końcówki! I teraz pytanie... co będzie dalej? :D

Myślę, że to jedna z najlepszych serii jaką czytałam i posiadam i na pewno, szczerze będę ją polecać.