Oswoić raka. Inspirujące historie i przewodnik po emocjach recenzja

Tytuł recenzji to parafraza cytatu z książki Pauliny Świst "Chechło".

Paulina Świst jest autorką lżejszej literatury. Pod tym pseudonimem literackim ukrywa się prawniczka, adwokat od spraw karnych. Jak sama o sobie mówi, jest adwokatem od gangusów, czyli gangsterów - członków mafii. Czasami w swoich powieściach wykorzystuje wyrażenia swoich klientów. Te słowa też pochodzą od jej klienta. W powieści ma pseudonim Ksenon. Więcej o pochodzeniu tego cytatu można przeczytać w poście z 17 sierpnia 2021 na jej stronie, na facebooku.

Mam nadzieję, że autorka i jej klient wybaczą mi to "wypożyczenie ich słów", ale choroba nowotworowa wymaga mocnych wyrazów.

Co się dzieje z człowiekiem, gdy usłyszy diagnozę - nowotwór?

Na początku, świat wali mu się na głowę.

Pierwsza część książki "Oswoić raka", to wywiady z osobami, które przeszły chorobę nowotworową lub są w trakcie leczenia. Ta choroba jest demokratyczna. Paweł w wieku 33 lat zachorował na raka przełyku. Musiał wiele przejść, zanim lekarze postawili właściwą diagnozę.

Porażająca, ale ku przestrodze jest historia Eli, która zachorowała na raka piersi, kiedy jej bliźniaki miały 3 miesiące. Osoba wykształcona będąca pod silnym wpływem rodziny, przez rok leczyła się alternatywnie cyt.: "Odstraszyła Cię nieprzyjemna radiolog? To był tylko jeden element. Na moją decyzję wpływ miała moja rodzina,to, co wpajano mi od małego. Jestem osobą wykształconą, ale pochodzę z domu, w którym zawsze praktykowano terapie alternatywne, od zawsze chodziłam do bioenergoterapeutów. To była dla mnie codzienność. W rodzinie panowało przekonanie, że chemia tylko zabija, biopsja gruboigłowa rozsiewa raka i że istnieją naturalne metody, którymi można człowieka wyleczyć. Dlatego świadomie podjęliśmy decyzję, że odrzucamy medycynę tradycyjną. Nie czekaliśmy nawet na to, co nam zaproponują."

Po roku leczenia metodami alternatywnymi wróciła do lekarzy. Efektem braku leczenia onkologicznego była samoamputacja piersi. Straciła pierś, bo po prostu rak ją zjadł.

Druga część poradnika, to bardzo przydatne rady od współautorki książki Adrianny Sobol, która jest psychoonkologiem. Psychoonkolog, to psycholog, który zajmuje się chorymi na raka i ich rodzinami. Autorka pisze o emocjach, które towarzyszą nam, gdy spada na nas diagnoza - rak. Strach jest normalny i każdy chory ma prawo bać się. Bardzo ważne jest, aby w razie potrzeby korzystać z pomocy psychoonkologa, psychologa lub psychiatry. Są też porady, jak się zachowywać podczas leczenia onkologicznego.

I teraz najważniejsze cyt.: " rak to nie wyrok, rak to wyzwanie".

Warto sięgnąć po tę książkę, aby "oswoić raka".

Dla wszystkich tych, którzy sami chorują onkologicznie i dla ich bliskich towarzyszących im w tej chorobie - leczymy się i dacie radę:

Uszy do góry ! Napierdalamy się dalej z rakiem!