Pocztówki z Portugalii

Nie znałam wcześniej tej autorki i być może jeszcze długo bym jej nie poznała, gdyby nie pewna przemiła i ciepła osóbka z LC, dzięki której miałam przyjemność zapoznać się z tą historią.Ta książka na pewno nie będzie ostatnią z dorobku tej autorki. Jestem nią tak zachwycona, że na pewno będę chciała przeczytać jeszcze kolejne.
Nie dość, że książkę połknęłam w jeden dzień, a dokładniej w kilka godzin, to jeszcze czuję się przez nią emocjonalnie zaorana.
I brakło mi chusteczek.... 🥺

Cudowna.

Czy jesteście zwolennikami dawania drugiej szansy? Czy każdy na nią zasługuje?

Z twórczością Jolanty Kosowskiej zetknęłam się przed kilkoma laty i już wtedy oczarowała mnie kwiecistym, poetyckim językiem i niesamowitą wrażliwością w wyrażaniu emocji. W najnowszej powieści „Pocztówki z Portugalii” łączy w cudowny sposób tęsknotę i niespełnioną miłość dwojga ludzi, z zagadką, której rozwiązania wypatrujemy i malowniczymi opisami portugalskich klimatów.

On miał być lekarstwem na czyjeś złamane serce, a okazał się trucizną dla swojego związku.

Związek Olgi i Konrada wydawał się tym na całe życie, łączącym jedność dusz i fascynację ciał. Jedna niewłaściwa decyzja spowodowała, że ich drogi rozeszły się na całą dekadę. Każde z nich uciekało przed palącą tęsknotą na własny sposób. Olga zaangażuje się społecznie nie tylko pisząc reportaże, ale i bezpośrednio pomagając potrzebującym. Odkrywa również w sobie pasję fotograficzną. Konrad wyjeżdża do Lipska, później do Portugalii, wierząc, że odległość zmniejszy udrękę.

Gdy niespodziewanie spotykają się po dziesięciu latach, emocje wybuchają ponownie, jednak starają się je ukrywać. Bo czy mogą powiedzieć, że znają się nawzajem po upływie tylu lat? Czy mogą ponownie sobie zaufać?

Prócz wspaniałej historii dwojga zagubionych we własnych uczuciach ludzi, autorka porusza bolesny temat niepełnosprawności, chorób nieuleczalnych i braku p...

Kto ma ochotę na wakacyjną podróż do Portugalii? Bardzo chętnie odwiedziłabym ten kraj, przynajmniej tej książce udało się mnie tam metaforycznie zabrać 😉

Piękną i słoneczną Portugalię odwiedza nasza główna bohaterka, Olga. Kobieta jest dziennikara i artystyka, której fotografie zostaną wystawione na wystawie w Lizbonie. Uwiebiam takie artystyczne wątki w książkach.

Pasja to nie wszystko, co przywiodło ją do tego kraju. Jest to także tajemnica zniknięcie innego artysty, Andrzeja. Mężczyzna od tak zerwał kontakt z rodziną, a ona zamierza dowiedzieć się, co i dlaczego się stało.

Artystyczny klimat, portugalskie klimaty, zamglone tajemnice, ale także codzienne wydarzenie i rzeczywiście uczucia. Co ciekawe rozdziały nie są pisane jedynie z perspektywy Olgi, ale także Kondrada, bliskiego jej mężczyzny. Kolejna ciekawostka jest fakt, że akcja ma bardzo rozpiete ramy czasowe i bywa, że między jednym a drugim rozdziałem mija kilka miesięcy.

Bardzo lekka i przyjemna lektura, w sam raz na wakacyjny reklam. Zamierzacie wysłać pocztówkę z Portugali? 😉

Tajemnicze pocztówki z Portugalii — kto je wysyła i co tak naprawdę oznaczają?

Prawdziwa miłość Konrada i Olgi kończy się nagle przez błąd jednego z nich i nieumiejętność wybaczenia drugiego. Przez lata żyją osobno, na swój sposób przeżywają koniec związku i próbują zamknąć drzwi do przeszłości.

Olga to dziennikarka, która zajmuje się trudnymi społecznie tematami. Pasją kobiety jest fotografia, jej zdjęcia podobają się wielu, wygrywa nawet międzynarodowy konkurs fotograficzny i jedzie na wystawę do Lizbony. Nie jest to jednak jedyny powód, dla którego odwiedza piękną, lecz tajemniczą Portugalię. Drugi pośrednio związany z pracą, a bezpośrednio z wewnętrzną potrzebą — odnalezienie pewnego artysty, który zniknął bez śladu.

Konrad po rozstaniu z Olgą nie mógł już dłużej wytrzymać we Wrocławiu, gdzie pracował jako nauczyciel akademicki. Wszystko przypominało mu tam ukochaną i szczęśliwe chwile, które już nigdy nie mogłyby się powtórzyć. Mężczyzna szczęścia nie odnalazł również w Lipsku, więc postanowił zrezygnować z pracy. Przeniósł się do Portugalii, gdzie całkowicie zmienił zawód i oprowadza wycieczki. To tam odnalazł względny spokój i odciął się od bolesnych wydarzeń.

Drogi tej dwójki niespodziewanie przetną się właśnie w Portugalii. Po wielu latach będą mieli szansę spokojnie porozmawiać i wyjaśnić sobie wiele rzeczy. Żadne z nich nie jest tu przypadkiem, ale czy któreś odnajdzie swoje...

Kiedy zdecydujesz się na sięgnięcie po tę książkę przygotuj się na emocje, które zdominują Cię od pierwszych stron.

Ta powieść jest nie tylko piękna, ale wprost magiczna. Dramat przeplata się z macierzyńską miłością, ciekawość z tajemniczością, nadzieja z lękiem.

Dawno mnie nikt tak nie „przeczołgał” emocjonalnie. Biorąc do ręki tę lekturę nie spodziewałam się szablonowego romansu i powieści lekkiej, łatwej i przyjemnej, ale nie spodziewałam się również takiego ogromu emocji. Autorka doskonale wie, jak poruszyć serce czytelnika.

W tej powieści mamy jakby dwa tematy przewodnie. Jednym jest miłość, szczera, gorąca, prawdziwa i… utracona, a drugim ciężka choroba chłopca.

Narracja w pierwszej osobie jest dla mnie zawsze odbiorem bardziej osobistym. Czytając tak napisaną książkę odnoszę wrażenie, że znam te osoby, siedzę blisko nich i słucham ich zwierzeń.

Jak zwykle biorąc pod uwagę książki tej autorki, świetnie wykreowani bohaterowie są tylko uzupełnieniem fabuły, ale takim bardzo ważnym i z całą pewnością nietuzinkowym.

Odbywamy ciekawą, pełną tajemnic i intrygujących opisów miejsc podróż po Portugalii. Nie ukrywam, że po każdej książce tej autorki mam ochotę spakować walizkę i pojechać w te miejsca, zobaczyć je i przeżyć być może fabułę książki na nowo.

Składam głęboki ukłon w stronę Jolanty Kosowskiej za profesjonalizm i za dogłębnie...

W tym miesiącu była premiera książki, ale dla mnie Ona wciąż jest gorąca. Fakt kolejna autorka, z którą mam pierwszy kontakt i to mnie bardzo cieszy, ponieważ teraz będę miała powód do nadrobienia wcześniejszych książek autorki.

„Pocztówki z Portugalii” to książka przepełniona emocjami. Można w niej znaleźć radość, jaka została zburzona przez jedną głupią decyzję, ale też łzy bezsilność, bo jeden mały gen uaktywnił się bez niczyjej wiedzy w ciele małego chłopca no taki mały rollercoaster codziennego życia.

Nie przepadam za przewodnikami podróżniczymi, ale znam kilku autorów, którzy w swoich książkach ukazali kawałek świata, w którym byli/odwiedzili. Opis, jakiego dokonali mógłby nadawać się, jako przewodnik. OOOO taki przewodnik to ja rozumie. Jest bohater i jest w/w obiekt, o którym mowa w tym przypadku jest to Lizbona.

Poznajcie Olgę, która w życiu przeszła swoje. Poza świetnymi zdjęciami, jakie robi to jeszcze nagrywa reportaże, ma cudowny kontakt z ludźmi i to dla nich zajęła się dziennikarstwem. Jej prace zostały docenione w międzynarodowym konkursie w Lizbonie, więc z czasem doczytacie, jaki jest drugi powód jej podróży do krainy cudownych obrazów, ale i przepięknych fasad domowych, które składają się z małych elementów poskładanych w jeden malowniczy krajobraz, ale i nie tylko.

Obraz widziany z perspektywy bombki? Co potrzeba dziecku podczas choroby? Co łączy Olgę oraz chłopczyka, któr...

Wspaniałe fotografie Olgi zostaną wystawione w Lizbonie. Jednak to nie jedyny powód, dla którego kobieta wybiera się do Portugalii. Jej celem jest odnalezienie zaginionego artysty, który bez słowa zerwał kontakt z rodziną.

Gdy pierwszy raz usłyszałam o tej książce, jej tytuł przywiódł mi na myśl ogrom opisów przyrody, architektury Portugalii i jednocześnie niespecjalnie rozbudowaną fabułę. Ależ ja się myliłam! Już na wstępie muszę podkreślić, że ta powieść to moje zaskoczenie roku! “Pocztówki z Portugalii” to historia o miłości, lecz nie tylko tej damsko-męskiej, o niezwykłej sile i dążeniu do obranych celów nawet wtedy, gdy pod nogi rzucane są kłody. Owszem! Pojawia się tutaj sporo opisów otaczającej nas scenerii, ale stanowią tylko piękny dodatek do doskonale rozwiniętej fabuły, która zaskoczyła mnie nie raz. Jest klimatycznie, momentami mrocznie, romantycznie, wzruszająco (jestem pewna, że ta powieść wyciśnie z Was chociaż jedną łezkę!)... A temu wszystkiemu towarzyszył cały wachlarz emocji, który przejął moje serce i umysł. Wspaniała kreacja bohaterów. To nie była płytka para i przesłodzony romans. Oboje mieli rozbudowaną historię, ciekawe charaktery, a ich relacja nie raz sprawiała, że dreszcz ekscytacji przechodził mi po plecach. Czytałam tę książkę dobre kilka tygodni temu i nadal pamiętam, co czułam podczas lektury. To chyba jedno z największych wyróżnień dla powieści — zapaść w pamięć na długo. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką Jolantą Kosowską....

"Pocztówki z Portugalii" to pozycja, która co rusz pojawiała się przed moimi oczami na Instagramie, czy innych stronach poświęconych czytelnictwu. Nie byłam pewna, czy tak naprawdę chcę się z nią zapoznać, jednak podjętej decyzji absolutnie nie żałuję.

Głównymi bohaterami powieści są Konrad- wykładowca akademicki i Olga- dziennikarka. Para, której związek przez przysługę daną przyjacielowi bohatera, rozpadł się. W tej nowej rzeczywistości, która ich dopadła, na nowo próbują ułożyć sobie życie. Konrad wyjeżdża za granicę a Olga wpada w wir pracy. Swoimi społecznymi reportażami stara się pomóc innym a artykuły wspomaga robionymi przez siebie zdjęciami, które o dziwo niezmiernie się podobają. Zaczyna brać udział w konkursach, w których zdobywa uznanie krytyków nie tylko rodzimych ale i zagranicznych.

Reporterska droga zaprowadziła Olgę do Wojtusia, nieuleczalnie chorego 14-latka i jego mamy Julii. Ich opoka, tato i mąż, Andrzej malarz artysta wyjechał do Portugalii po to, aby syn miał wszystko co mu jest potrzebne w tym jakże krótkim życiu. Jednak od jakiegoś czasu kartki pieniądze i kartki z okolic Lizbony nadal się pojawiają a Andrzej już nie..
I pewnego dnia Olga wyjeżdża na wernisaż do Lizbony a to daje jej szansę na spotkanie z Andrzejem.

Książka jest sentymentalną podróżą nie tylko do Portugalii. To opowieść o miłości, wierze w drugiego człowieka, zaufaniu, poświęceniu i przebaczeniu.
Sądzę, że powieść jest jedną z lepszych jakie mia...

Poprzednio przeczytaną powieścią - „Wielkimi włoskimi wakacjami” pani Jolana zaskoczyła mnie. W banalną treść obyczajówki z elementami romansu wplotła zręczną intrygę, zaskakujące zakończenie i mnóstwo uroczych migawek z Włoch. Więc przy „Pocztówkach…” zaufałam jej znowu. Początek nie wieszczył niczego dobrego. Wrocław. Piękna ona, piękny on. Oboje młodzi, zakochani, wspólna świetlana przyszłość przed nimi. Nieszczęśliwy zbieg okoliczności, on ładuje się w tarapaty, ona się obraża, on przeprasza, ona unosi się dumą. Rozstanie. Mija wiele lat… No to już wiadomo co będzie dalej. Historia jakich wiele, jakich nie lubię, nudzą mnie, męczą, irytują i nie wprowadzają nic nowego. Wiedziałam, że będzie źle. Ale… Pojawiły się obrazki i scenki z Portugalii, pałace, parki, plaże, Sintra i klimatyczne zakątki. Czuło się, że autorka wie, o czym pisze. Do akcji wkroczył chory na dystrofię mięśniową Wojtek i jego dzielna mama oraz problem dzieci obłożnie i nieuleczalnie chorych, ich odchodzenie, a także problem braku systemu wsparcia instytucjonalnego i społecznego. Smutne to bardzo.
Potem do gry wkroczyła pocztówkowa intryga oraz wątek wystawy fotograficznej z tak urokliwymi zdjęciami i tak sugestywnym ich opisem, że czułam się, jakbym je podziwiała, szczególnie orła i „Wolność”.

I nagle wszystko skleiło się w uroczą i mądrą całość. W opowieść o przyjaźni, miłości, poświęceniu, empatii, nadziei, czekaniu. Może z wątkiem stricte romansowym zbyt ckliwym i naiwnym, ale aż ta...

Tęsknicie za latem? Czy jesień Wami czaruje?
Przychodzę do Was z książką, którą po wielkim zachwycie i pozytywnym odbiorze chciałam bardzo poznać.
Nie zawiodłam się. Pani Jola przeniosła mnie do cudownej Portugalii i zapewniła ogrom emocji.
Poznajemy Olgę,utalentowaną artystkę i dziennikarkę. Uwielbiajacą fotografię. Kiedy jej prace zwyciężają w międzynarodowym konkursie Olga wyjeżdża do Lizbony, gdzie mają zostać zaprezentowane.
Nie jest to jedyny powód jej wyjazdu.
Podczas swojej pracy poznała Wojtusia i jego mamę. Historia kobiety bardzo ją wzruszyła i postanowiła odnaleźć jej męża i ojca Wojtusia, który wyjechał do pracy do Portugalii.
To nie koniec emocji jakie czekają na Olgę. Konrad jej "idealna" była połówka pracuje niedaleko miejsc, gdzie wybiera się Olga.
Czy spotkają się po latach? Czy uda się naprawić błędy przeszłości?
Czy Olga odnajdzie ojca Wojtusia? Jaką tajemnicę odkryje? Jakie znaczenie mają pocztówki?
Dawno nie czytałam tak emocjonującej i wzruszającej książki.
Autorka stworzyła piękny klimat Portugalii, opisy zabytków czy przyrody przeniosły mnie w tamte miejsca. Autorka zaserwowała nam ogrom wiedzy. Jednak to było tłem całej historii.
Historii straty, bólu, tęsknoty, choroby.
Jak dużo może zależeć od naszych wyborów. Jak niedopowiedzenia mogą wszystko zniszczyć, a tajemnice wypłynąć za późno.
Było to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i napewno nie ostatnie. To była piękna powieść z niebywałym...

Mało kto tak umiejętnie i pięknie potrafi wypełnić książkę emocjami, uczuciami jak Jolanta Kosowska. „Pocztówki z Portugalii” to powieść, o której nie da się szybko zapomnieć, która gwarantuje, że zapadnie Wam głęboko w serce. To historia o nieprzekornym losie, niezmierzonych przeciwnościach życia i ogromnie niesprawiedliwym nieszczęściu, która poruszy nawet te najmniej wrażliwe dusze i przedrze się przed największe emocjonalne bariery czytelnika. Jolanta Kosowska jak nikt inny potrafi zabrać czytelnika w przepiękną podróż – czytając jej książki mam wrażenie, że sama stąpam uliczkami malowniczych miast. Osobiście zakochałam się w tej powieści, a autorkę bez wątpienia mogę uznać za jedną z moich ulubionych!

Nie dajcie się namawiać i szybciutko dodajcie „Pocztówki z Portugalii” do swojej czytelniczej listy!

Kiedy czytałam "Pocztówki z Grecji" zauważyłam, że są także i "Pocztówki z Portugalii". Wtedy nie skupiłam większej uwagi na tej książce poza tym, że stwierdziłam, że fajnie było by ją kiedyś przeczytać. Minęło trochę czasu i zauważyłam ją w bibliotece. Długo się nie zastanawiając wypożyczyłam ją. Była to bardzo dobra decyzja. Książka jest po prostu rewelacyjna ♥. Książka "Pocztówki z Portugalii" opowiada o miłości, życiu i śmierci, a przy okazji pokazuje piękno Portugalii. Tego nie da opisać się słowami, to po prostu trzeba przeczytać.

Historia miłosna przewidywalna do bólu, rozwiązanie zagadki takie nijakie, opisy przydługie. Miesiąc męczyłam się z książką, nieraz chciałam ją odłożyć definitywnie nie kończąc, ale wracałam z nadzieją, że jednak fajnie się rozwinie. Nic z tego.

Świetna powieść! Ogromnie mi się podobała. Polecam!